Wygrana z Raiffeisen Bank International w 28 miesięcy — wyrok z 23 marca 2023 r. ws. II C 1585/20

Dnia 23 mar­ca 2023 r. Sąd Okrę­go­wy War­sza­wa-Pra­ga w War­sza­wie w skła­dzie SSO Piotr Rem­po­ła wydał wyrok w spra­wie o sygn. akt II C 1585/20, w któ­rym uwzględ­nił w cało­ści zgło­szo­ne w pozwie rosz­cze­nia Klien­tów Kan­ce­la­rii i przy­chy­lił się do sta­no­wi­ska, zgod­nie z któ­rym umo­wa kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do CHF zawie­ra nie­do­zwo­lo­ne klau­zu­le prze­li­cze­nio­we, a ich eli­mi­na­cja pro­wa­dzi do nie­waż­no­ści całej umowy.

W powyż­szym wyro­ku Sąd usta­lił, że:

- umo­wa kre­dy­tu zawar­ta w 2008 r. pomię­dzy Klient­ka­mi Kan­ce­la­rii a pozwa­nym ban­kiem EFG Euro­bank Erga­sias S. A. (obec­nie Raif­fe­isen Bank Inter­na­tio­nal AG z sie­dzi­bą w Wied­niu) jest nie­waż­na w cało­ści;

 — zasą­dził od Pozwa­ne­go łącz­nie na rzecz Powo­dów 219 036,47 zł wraz z odset­ka­mi usta­wo­wy­mi za opóź­nie­nie liczo­ny­mi od dnia 9 lip­ca 2022 roku do dnia zapłaty;

- zasą­dził od Pozwa­ne­go łącz­nie na rzecz Powo­dów 114 037,91 CHF wraz z odset­ka­mi usta­wo­wy­mi za opóź­nie­nie liczo­ny­mi od dnia 9 lip­ca 2022 roku do dnia zapłaty;

 — zasą­dził od Pozwa­ne­go na rzecz Powo­dów kwo­tę 11 800 zł tytu­łem zwro­tu kosz­tów procesu.

wyrok z 23.03.2023 SO War­sza­wa-Pra­ga w War­sza­wie II C 1585.20

Powyż­sza spra­wa zna­la­zła swo­je roz­strzy­gnię­cie po odby­ciu dwóch ter­mi­nów roz­praw. Pod­czas pierw­sze­go z nich Sąd prze­słu­chał Powo­dów, któ­rzy zezna­li, że chcąc uzy­skać finan­so­wa­nie na zakup domu rodzin­ne­go uda­li się do dorad­cy finan­so­we­go, celem uzy­ska­nia ofer­ty naj­lep­sze­go i naj­ko­rzyst­niej­sze­go dla nich pro­duk­tu ban­ko­we­go. Po ana­li­zie zdol­no­ści kre­dy­to­wej, dorad­ca zapro­po­no­wał kre­dyt indek­so­wa­ny do CHF, opi­su­jąc go jako kre­dyt znacz­nie korzyst­niej­szy niż kre­dyt zło­tów­ko­wy. Klien­tom Kan­ce­la­rii reko­men­do­wa­no zacią­gnię­cie kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do walu­ty CHF, pomi­mo posia­da­nia przez nich zdol­no­ści do zacią­gnię­cia zobo­wią­za­nia w PLN, ponie­waż kre­dyt fran­ko­wy umoż­li­wiał sko­rzy­sta­nie z niż­sze­go opro­cen­to­wa­nia. Jed­no­cze­śnie dorad­ca przed­sta­wił jedy­nie infor­ma­cje o moż­li­wych nie­wiel­kich zmia­nach CHF, zazna­cza­jąc sta­bil­ność walu­ty i gospo­dar­ki szwaj­car­skiej. Ponad­to bank nie przed­ło­żył histo­rycz­nych wahań kur­su fran­ka czy też symu­la­cji na przy­szłość, obra­zu­ją­cych w jaki spo­sób zmie­ni się rata oraz sal­do kre­dy­tu, gdy kurs CHF się zmie­ni, wzrośnie.

Powyż­szy spo­sób przed­sta­wie­nia kre­dy­tu powią­za­ne­go z walu­tą CHF, bez wąt­pie­nia nie sta­no­wił rze­tel­ne­go i sze­ro­kie­go poucze­nia kon­su­men­tów o nie­ogra­ni­czo­nym co do wyso­ko­ści ryzy­ku kur­so­wym, któ­re obcią­ża wyłącz­nie Kre­dy­to­bior­ców przez cały czas kre­dy­to­wa­nia. Klien­ci Kan­ce­la­rii nie byli poin­for­mo­wa­ni jakie rze­czy­wi­ście ryzy­ka wią­żą się z zawar­ciem umo­wy kre­dy­tu powią­za­ne­go z walu­tą CHF, stąd nie mogli doko­nać świa­do­me­go wybo­ru takie­go wła­śnie pro­duk­tu. Taką wła­śnie argu­men­ta­cję podał Sąd I instan­cji, w ust­nych moty­wach uza­sad­nie­nia wyro­ku, któ­ry został ogło­szo­ny pod­czas dru­gie­go ter­mi­nu roz­pra­wy. W opi­nii Sądu, Regu­la­min sta­no­wią­cy inte­gral­ną część umo­wy kre­dy­tu zawie­ra nie­do­zwo­lo­ne klau­zu­le prze­li­cze­nio­we, któ­re z uwa­gi na swo­ją abu­zyw­ność nie wią­żą stron. Nie­do­zwo­lo­ny cha­rak­ter klau­zul indek­sa­cyj­nych w połą­cze­niu z bra­kiem dosta­tecz­ne­go poin­for­mo­wa­nia Kon­su­men­tów o ryzy­kach zwią­za­nych z zawar­ciem umo­wy kre­dy­tu CHF, pro­wa­dzi zda­niem Sądu do koniecz­no­ści stwier­dze­nia nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu od począt­ku. W kon­se­kwen­cji, zasad­ne tak­że było doma­ga­nie się przez Powo­dów zasą­dze­nia na ich rzecz zwro­tu wszyst­kich kwot wpła­co­nych w wyko­na­niu nie­waż­nej umo­wy kredytu.

Cie­ka­wost­ki procesowe:

✅ w spra­wie odby­ły się dwie roz­pra­wy, a pod­czas dru­giej Sąd wydał wyrok i podał ust­ne moty­wy uzasadnienia;

✅ Sąd posta­no­wił pomi­nąć wnio­ski stron o prze­pro­wa­dze­nie dowo­du z opi­nii bie­głe­go sądo­we­go, z uwa­gi na ich nie­istot­ność dla roz­po­zna­nia sprawy;

✅ Kre­dy­to­bior­cy ocze­ki­wa­li na wyrok w I instan­cji 28 miesięcy;

✅ Sąd nie przy­chy­lił się do wnio­sku peł­no­moc­ni­ków Pozwa­ne­go o odro­cze­nie ter­mi­nu roz­pra­wy, z uwa­gi na wyjazd wszyst­kich pra­cow­ni­ków kan­ce­la­rii repre­zen­tu­ją­cej Bank na wyjazd szkoleniowy;

✅ docho­dzo­ne przez Powo­dów kwo­ty zosta­ły zasą­dzo­ne łącz­nie, ponie­waż Klien­ci Kan­ce­la­rii są małżeństwem.

Wyrok jest nie­pra­wo­moc­ny, a bank zapew­ne swo­im zwy­cza­jem, wnie­sie od nie­go apelację.