Sąd Okręgowy w Warszawie unieważnił dwie umowy denominowane do CHF i zasądził na rzecz Klientów Kancelarii kwotę ponad MILIONA złotych!

Dziś chce­my pochwa­lić się Pań­stwu kolej­nym korzyst­nym dla Klien­tów Kan­ce­la­rii wyro­kiem, tym razem uzy­ska­nym w spra­wie prze­ciw­ko Ban­ko­wi Pekao S.A. z sie­dzi­bą w War­sza­wie w zale­d­wie 17 mie­się­cy. Na zakoń­cze­nie 2023 roku Sąd Okrę­go­wy w War­sza­wie w oso­bie SSO Ewy Paw­łow­skiej, wydał wyrok ws. o sygn. akt XXVIII C 13268/22, w któ­rym uznał rosz­cze­nia Klien­tów Kan­ce­la­rii zgło­szo­ne w pozwie za uza­sad­nio­ne w cało­ści, unie­waż­nia­jąc dwie zawar­te przez nich umo­wy kre­dy­tów deno­mi­no­wa­nych do CHF!

W powyż­szym wyro­ku Sąd usta­lił, że:

-  Umo­wa kre­dy­tu hipo­tecz­ne­go zawar­ta w mar­cu 2005 roku przez Powo­dów z poprzed­ni­kiem praw­nym pozwa­ne­go – Ban­kiem BPH S. A. z sie­dzi­bą w Kra­ko­wie jest nieważna,

- zasą­dził od Pozwa­ne­go Ban­ku Pekao S.A. z sie­dzi­bą w War­sza­wie na rzecz Powo­dów w sumie kwo­tę 170 096,89 zło­tych z odset­ka­mi usta­wo­wy­mi za opóźnienie,

- Umo­wa kre­dy­tu budow­la­no — hipo­tecz­ne­go zawar­ta w maju 2005 roku przez Powo­dów z poprzed­ni­kiem praw­nym pozwa­ne­go – Ban­kiem BPH S.A. z sie­dzi­bą w Kra­ko­wie jest nieważna,

- zasą­dził od Pozwa­ne­go Ban­ku Pekao S.A. z sie­dzi­bą w War­sza­wie na rzecz Powo­dów w sumie kwo­tę 994 210,89 zło­tych z odset­ka­mi usta­wo­wy­mi za opóźnienie,

- zasą­dził od Pozwa­ne­go Ban­ku Pekao S.A. z sie­dzi­bą w War­sza­wie na rzecz każ­de­go z Powo­dów kwo­tę 8.632,00 zło­tych wraz z odset­ka­mi usta­wo­wy­mi za opóź­nie­nie od dnia upra­wo­moc­nie­nia się wyro­ku do dnia zapła­ty tytu­łem zwro­tu kosz­tów pro­ce­su, w tym kwo­tę 7.500,00 zło­tych tytu­łem zwro­tu kosz­tów zastęp­stwa procesowego.

wyrok SO w War­sza­wie XXVIII C 13268.22

Powo­do­wie na począt­ku 2005 r. zawar­li z Ban­kiem BPH S.A. z sie­dzi­bą w Kra­ko­wie, obec­nie Ban­kiem Pekao S.A. z sie­dzi­bą w War­sza­wie, umo­wę kre­dy­tu hipo­tecz­ne­go na kwo­tę 46 965,00 CHF. Kil­ka tygo­dni póź­niej, zawar­li z Ban­kiem dru­gą umo­wę na kre­dyt budo­wal­no-hipo­tecz­ny na kwo­tę 243 318,62 CHF.

Pozew wraz z wnio­skiem o udzie­le­nie zabez­pie­cza­nia w powyż­szej spra­wie wpły­nął do Sądu Okrę­go­we­go w War­sza­wie w lip­cu 2022 r. W imie­niu Klien­ta Kan­ce­la­rii w pozwie doma­ga­li­śmy się usta­le­nia nie­waż­no­ści obu zawar­tych umów deno­mi­no­wa­nych do CHF i zasą­dze­nia od ban­ku zwro­tu wszyst­kich kwot wpła­co­nych w wyko­na­niu nie­waż­nych umów kre­dy­to­wych wraz z odset­ka­mi usta­wo­wy­mi za opóź­nie­nie. Dodat­ko­wo w imie­niu Klien­ta wnie­śli­śmy rów­nież o udzie­le­nie zabez­pie­cza­nie rosz­cze­nia, w posta­ci zawie­sze­nia obo­wiąz­ku dal­szej spła­ty rat każ­de­go z kre­dy­tów na czas trwa­nia pro­ce­su sądo­we­go. W sierp­niu 2022 r. Sąd posta­no­wił udzie­lić zabez­pie­cze­nia. Nie­za­do­wo­lo­ny z niniej­szej decy­zji Sądu Pozwa­ny zło­żył zaża­le­nie, któ­re dopro­wa­dzi­ło do zmia­ny posta­no­wie­nia i odda­le­nia wnio­sku o zabez­pie­cze­nie postę­po­wa­nia. W odpo­wie­dzi na pozew Bank zakwe­stio­no­wał umiesz­cze­nie w każ­dej z dwóch umów nie­do­zwo­lo­nych klau­zul prze­li­cze­nio­wych, wska­zu­jąc jed­no­cze­śnie na moż­li­wość wyko­ny­wa­nia umów bez­po­śred­nio w walu­cie CHF.

Z uwa­gi na zmia­nę korzyst­ne­go pier­wot­nie posta­no­wie­nia o udzie­le­niu zabez­pie­cze­nia, zło­ży­li­śmy ponow­ny wnio­sek w tej mate­rii. Nie­ste­ty wnio­sek ten został odda­lo­ny, z uwa­gi na to, że w pro­ce­sie nie brał udzia­łu dru­gi z kre­dy­to­bior­ców zacią­ga­ją­cych pier­wot­nie kre­dy­ty, pomi­mo, że został zwol­nio­ny przez bank z dłu­gów. Jak się oka­za­ło póź­niej sta­no­wi­sko Sądu było błęd­ne, ponie­waż SN wska­zał w uchwa­le z 19 paź­dzier­ni­ka 2023 r. (III CZP 12/23), że w spra­wach o usta­le­nie nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu nie zacho­dzi po stro­nie powo­do­wej współ­uczest­nic­two koniecz­ne wszyst­kich kre­dy­to­bior­ców. Ana­lo­gicz­nie SN wypo­wie­dział się w uchwa­le z 26 paź­dzier­ni­ka 2023 r. (III CZP 156/22). W mię­dzy­cza­sie, w try­bie art. 195 par. 2 KPC Sąd zawia­do­mił o pro­ce­sie dru­gie­go z pier­wot­nych Kre­dy­to­bior­ców, któ­ry wstą­pił do niniej­szej spra­wy w cha­rak­te­rze Powo­da i poparł sta­no­wi­sko zaję­te przez Kan­ce­la­rię w pismach pro­ce­so­wych, doma­ga­jąc się tym samym unie­waż­nie­nia obu umów kre­dy­tów deno­mi­no­wa­nych do CHF.

W czerw­cu 2023 r. zło­ży­li­śmy po raz trze­ci wnio­sek o udzie­le­nie zabez­pie­cze­nia rosz­cze­nia Powo­dów, a dwa dni póź­niej Sąd Okrę­go­wy w War­sza­wie udzie­lił naszym Klien­tom osta­tecz­nie zabez­pie­cze­nia – dzię­ki cze­mu mogli oni legal­nie zaprze­stać uisz­cza­nia dal­szych rat obu kre­dy­tów, ponie­waż w każ­dym przy­pad­ku doszło już do spła­ty całe­go kapi­ta­łu udo­stęp­nio­ne­go i wyko­rzy­sta­ne­go przez Kredytobiorców.

Dnia 17 listo­pa­da 2023 r. odby­ła się jedy­na w niniej­szej spra­wie roz­pra­wa, pod­czas któ­rej Sąd prze­słu­chał Powo­dów oraz pouczył ich o skut­kach unie­waż­nie­nia umów kre­dy­tów. Sąd posta­no­wił pomi­nąć wnio­sek o prze­pro­wa­dze­nie dowo­du z opi­nii bie­głe­go sądo­we­go, jak rów­nież dowo­du z zeznań świad­ka, o któ­re­go prze­słu­cha­nie wnio­sko­wał peł­no­moc­nik Pozwa­ne­go, uzna­jąc te wnio­ski za nie­istot­ne dla roz­strzy­gnię­cia spra­wy. Sąd posta­no­wił odro­czyć roz­pra­wę bez ter­mi­nu, celem zamknię­cia postę­po­wa­nia i wyda­nia wyroku.

Korzyst­ny dla Klien­tów Kan­ce­la­rii wyrok zapadł dnia 22 grud­nia 2023 r. na posie­dze­niu nie­jaw­nym. W jego efek­cie Sąd usta­lił, że obie zawar­te przez Kre­dy­to­bior­ców umo­wy kre­dy­tów deno­mi­no­wa­nych do CHF są nie­waż­ne, a tak­że zasą­dził na rzecz Powo­dów w sumie kwo­tę ponad milio­na zło­tych wraz z odset­ka­mi usta­wo­wy­mi za opóź­nie­nie i zwrot kosz­tów postę­po­wa­nia sądowego.

Cie­ka­wost­ki procesowe:

✅ w pozwie wno­si­li­śmy o usta­le­nie nie­waż­no­ści dwóch umów kre­dy­tów deno­mi­no­wa­nych do CHF zawar­tych w odstęp­nie kil­ku tygodni,

✅ trzy­krot­nie w imie­niu Klien­tów wno­si­li­śmy o udzie­le­nie zabez­pie­cze­nia ich rosz­czeń na czas trwa­nia pro­ce­su, osta­tecz­nie Klien­ci legal­nie zaprze­sta­li spła­ty rat kredytów,

✅ Sąd prze­pro­wa­dził jed­ną roz­pra­wę, pod­czas któ­rej prze­słu­chał Klien­tów Kan­ce­la­rii i pouczył ich o skut­kach usta­le­nia nie­waż­no­ści umów kre­dy­tów deno­mi­no­wa­nych do CHF,

✅ Sąd zawia­do­mił dru­gie­go z pier­wot­nych Kre­dy­to­bior­ców o toczą­cym się postę­po­wa­niu i zobo­wią­zał do wska­za­nia czy wstę­pu­je do niniej­szej spra­wy — wsku­tek cze­go został on dołą­czo­ny do postę­po­wa­nia w cha­rak­te­rze Powoda,

✅ Sąd posta­no­wił pomi­nąć wnio­ski stron o prze­pro­wa­dze­nie dowo­du z opi­nii bie­głe­go sądo­we­go oraz dowo­du z prze­słu­cha­nia świad­ka wnio­sko­wa­ne­go przez bank,

✅ do wyda­nia wyro­ku doszło na posie­dze­niu nie­jaw­nym, po zale­d­wie 17 mie­sią­cach od zaini­cjo­wa­nia procesu.

Wyrok jest nie­pra­wo­moc­ny, a bank wniósł o spo­rzą­dze­nie jego uza­sad­nie­nia, co sta­no­wi zapo­wiedź wnie­sie­nia apelacji.