Prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, uzyskany po zaledwie 19 miesiącach od złożenia pozwu — wyrok z 14 marca 2023 r. ws. V ACa 35/23

Zgod­nie z zapo­wie­dzią przed­sta­wia­my dziś Pań­stwu bar­dzo szyb­ko uzy­ska­ny i nie­zwy­kle korzyst­ny dla Klien­tów Kan­ce­la­rii PRAWOMOCNY wyrok, w efek­cie któ­re­go Umo­wa zawar­ta z GE Money Bank w 2006 r. jest defi­ni­tyw­nie nie­waż­na. Wyrok Sądu Ape­la­cyj­ne­go w Gdań­sku zapadł po 19 mie­sią­cach od zaini­cjo­wa­nia spra­wy sądo­wej w sierp­niu 2021 r., a tak­że po zale­d­wie 3 mie­sią­cach od wnie­sie­nia przez bank ape­la­cji, co ozna­cza, że postę­po­wa­nie toczy­ło się bar­dzo szyb­ko, jak na obec­ne warun­ki sądowe.

O postę­po­wa­niu jakie toczy­ło się w poniż­szej spra­wie w I instan­cji infor­mo­wa­li­śmy Pań­stwa tutaj

Od powyż­sze­go wyro­ku Bank wniósł ape­la­cję, w któ­rej usil­nie twier­dził, że umo­wa kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do walu­ty CHF jest zgod­na z pra­wem, a tak­że nie zawie­ra nie­do­zwo­lo­nych klau­zul prze­li­cze­nio­wych, któ­re kształ­to­wa­ły­by pra­wa i obo­wiąz­ki kon­su­men­tów w spo­sób sprzecz­ny z dobry­mi oby­cza­ja­mi, rażą­co naru­sza­jąc ich inte­re­sy. Dodat­ko­wo pozwa­ny bank doma­gał się podzia­łu klau­zu­li zawar­tej w par. 17 umo­wy na klau­zu­lę śred­nie­go kur­su NBP oraz mar­ży ban­ku. Nad­to bank pod­niósł zarzut zatrzy­ma­nia, a więc doma­gał się, żeby sąd zastrzegł w wyro­ku, że bank doko­na zwro­tu otrzy­ma­nych środ­ków, jeśli Kre­dy­to­bior­cy zaofe­ru­ją rów­nież zwro­tu otrzy­ma­ne­go kapi­ta­łu kredytu. 

pra­wo­moc­ny wyrok Sąd Ape­la­cyj­ny w Gdań­sku V ACa 35.23

 W powyż­szym wyro­ku Sąd Ape­la­cyj­ny w Gdań­sku, na sku­tek ape­la­cji Pozwanego:

- zmie­nił zaskar­żo­ny wyrok wyłącz­nie w zakre­sie odse­tek usta­wo­wych za opóź­nie­nie, któ­re zasą­dził od dnia poin­for­mo­wa­nia Klien­tów Kan­ce­la­rii przez sąd I instan­cji o skut­kach usta­le­nia nie­waż­no­ści umo­wy kredytu,

- odda­lił ape­la­cję ban­ku w pozo­sta­łym zakresie,

- zasą­dził od Ban­ku na rzecz każ­de­go z Powo­dów zwrot kosz­tów postę­po­wa­nia apelacyjnego.

Po prze­pro­wa­dze­niu roz­pra­wy ape­la­cyj­nej w dniu 14 mar­ca 2023 r. Sąd Ape­la­cyj­ny w Gdań­sku w ust­nych moty­wach uza­sad­nie­nia wyro­ku wska­zał — powo­łu­jąc się przy tym na sze­ro­ką w tym zakre­sie argu­men­ta­cję Kan­ce­la­rii zawar­tą w odpo­wie­dzi na pozew oraz przy­to­czo­ną pod­czas roz­pra­wy ape­la­cyj­nej — że brak jest moż­li­wo­ści podzia­łu klau­zul zawar­tych w par. 17 umów GE Money Ban­ku S.A., ponie­waż nie speł­nia­ją one wymo­gów opi­sa­nych przez TSUE do podzia­łu. Zda­niem Sądu brak jest odręb­nych zobo­wią­zań umow­nych, a eli­mi­na­cja czę­ści klau­zul pro­wa­dzi do zmia­ny tre­ści umo­wy kre­dy­tu, stąd koniecz­ne jest wykre­śle­nie całej klau­zu­li. W kon­se­kwen­cji jed­nak po eli­mi­na­cji klau­zul prze­li­cze­nio­wych nie moż­na utrzy­mać umo­wy w mocy, jak rów­nież brak jest prze­pi­sów dys­po­zy­tyw­nych, któ­ry­mi moż­na było­by uzu­peł­nić sto­su­nek zobo­wią­za­nio­wy. W sytu­acji, gdy kon­su­ment doma­ga się nie­waż­no­ści umo­wy, to Sąd nie może rów­nież uzu­peł­niać luk, a powi­nien stwier­dzić nie­waż­ność całej umo­wy kre­dy­tu. Uzu­peł­nie­nie powsta­łej po wykre­śle­niu klau­zul prze­li­cze­nio­wych luki niwe­czy­ło­by tak­że sku­tek odstra­sza­ją­cy dyrek­ty­wy 93/13.

Sąd pod­kre­ślił, że tak­że wpro­wa­dze­nie usta­wy anty­spre­ado­wej nie ma wpły­wu na oce­nę klau­zul prze­li­cze­nio­wych. W opi­nii Sądu Ape­la­cyj­ne­go kon­su­men­tom przy­słu­gi­wał inte­res praw­ny w doma­ga­niu się nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu. Jedy­nym zarzu­tem pod­nie­sio­nym przez bank w ape­la­cji, któ­ry został uwzględ­nio­ny przez Sąd był zarzut naru­sze­nia art. 455 k.c. oraz art. 481 k.c. – zda­niem Sądu odset­ki usta­wo­we za opóź­nie­nie nale­żą się Kre­dy­to­bior­com dopie­ro od chwi­li zło­że­nia na roz­pra­wie oświad­cze­nia o zna­jo­mo­ści skut­ków nie­waż­no­ści umo­wy kredytu.

Na zakoń­cze­nie Sąd Ape­la­cyj­ny odniósł się tak­że do pod­nie­sio­ne­go przez bank zarzu­tu zatrzy­ma­nia, wyja­śnia­jąc, że jest on nie­za­sad­ny, po pierw­sze z uwa­gi na wąt­pli­wo­ści doty­czą­ce cha­rak­te­ru umo­wy kre­dy­tu, tj. tego czy jest ona umo­wą wza­jem­ną czy też nie, ale tak­że z uwa­gi na to, że nie wia­do­mo, czy zarzut zatrzy­ma­nia jest dopusz­czal­ny w przy­pad­ku świad­czeń jed­no­rod­nych – dwóch świad­czeń pie­nięż­nych. Dodat­ko­wo nie­za­sad­ne było­by uwzględ­nie­nie zarzu­tu zatrzy­ma­nia w sytu­acji, gdy Kre­dy­to­bior­cy doko­na­li już spła­ty na rzecz ban­ku kwo­ty prze­wyż­sza­ją­cej udo­stęp­nio­ny im kapi­tał, ponie­waż zastrze­ga­nie w wyro­ku koniecz­no­ści zaofia­ro­wa­nia przez nich po raz kolej­ny zwro­tu kapi­ta­łu, spra­wia­ło­by, że kon­su­men­ci musie­li­by dekla­ro­wać ponow­ny zwrot kapi­ta­łu, w sytu­acji, gdy środ­ki te są już w posia­da­niu pozwa­ne­go banku.

Cie­ka­wost­ki procesowe:

✅ postę­po­wa­nie w I instan­cji trwa­ło 16 mie­się­cy, a w II zale­d­wie 3 miesiące,

✅ Sąd I instan­cji prze­słu­chał Powo­dów oraz w dro­dze pomo­cy sądo­wej Sąd Rejo­no­wy w Olsz­ty­nie prze­słu­chał świad­ków, pra­cow­ni­ków banku,

✅ Kre­dy­to­bior­cy uzy­ska­li pra­wo­moc­ne zabez­pie­cze­nie, dzię­ki cze­mu przez więk­szość pro­ce­su nie pła­ci­li rat kredytu,

✅ Sąd Ape­la­cyj­ny odda­lił ape­la­cję ban­ku w zasad­ni­czej części,

✅ nie został uwzględ­nio­ny zarzut zatrzy­ma­nia, któ­ry zda­niem Sądu Ape­la­cyj­ne­go był niezasadny,

✅ Sąd Ape­la­cyj­ny wska­zał, że brak jest moż­li­wo­ści podzia­łu klau­zu­li zawar­tej w para­gra­fie 17 umów zawar­tych z GE Money Bank, klau­zu­la nie speł­nia wymo­gów opi­sa­nych przez TSUE do podziału,

✅ w obu wyro­kach sądy obcią­ży­ły prze­gra­ny bank w cało­ści kosz­ta­mi procesu.

Wyrok jest pra­wo­moc­ny, obec­nie trwa pro­ces roz­li­cze­nia z ban­kiem pra­wo­moc­nie nie­waż­nej umo­wy kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do CHF oraz wykre­śle­nia hipo­te­ki usta­no­wio­nej przez bank celem zabez­pie­cze­nia spła­ty kredytu.