Kolejna umowa zawarta z GE Money Bank S.A. jest nieważna

W dniu 25 stycz­nia 2023 r. Sąd Okrę­go­wy War­sza­wa-Pra­ga w War­sza­wie usta­lił, że umo­wa zawar­ta przez Klien­tów Kan­ce­la­rii z GE Money Bank (obec­nie Bank BPH S.A.) jest NIEWAŻNA w cało­ści. Wyrok wydał Sąd w skła­dzie SSO Anna Nisio­będz­ka, po pra­wie 3 latach od wnie­sie­nia pozwu. Spra­wa toczy­ła się pod sygn. akt: III C 383/22 (poprzed­nio I C 182/20). W wyro­ku tym Sąd usta­lił, że:

- umo­wa kre­dy­tu zawar­ta w 2007 r. pomię­dzy Klien­ta­mi Kan­ce­la­rii a GE Money Bank S.A. z/s w Gdań­sku jest nie­waż­na,

- zasą­dził od Pozwa­ne­go na rzecz Powo­dów kwo­tę 254 962,42 zł wraz z odset­ka­mi usta­wo­wy­mi za opóź­nie­nie od dnia 31.12.2021 r. do dnia zapłaty,

- zasą­dził od Ban­ku na rzecz Klien­tów Kan­ce­la­rii kwo­tę 11 817 zł tytu­łem zwro­tu kosz­tów pro­ce­su, w tym 10 800 zł tytu­łem kosz­tów zastęp­stwa procesowego.

wyrok_z_25_01_2023_r_III C 383.22_Bank BPH — GE

Spra­wa sądo­wa o usta­le­nie nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu i zapła­tę zosta­ła zaini­cjo­wa­na przez Kan­ce­la­rię w lutym 2020 r., a Powo­do­wie ocze­ki­wa­li na wyrok pra­wie 3 lata, z uwa­gi na to, że w jej toku doszło do zmia­ny sędzie­go refe­ren­ta, co znacz­nie wydłu­ży­ło pro­ce­so­wa­nie. Nie­mniej jed­nak samo postę­po­wa­nie sądo­we ogra­ni­czy­ło się do wymia­ny pism pro­ce­so­wych, zawie­ra­ją­cych sta­no­wi­ska stron oraz prze­słu­cha­nia Klien­tów Kan­ce­la­rii na jedy­nej roz­pra­wie.

Sąd roz­po­zna­ją­cy spra­wę posta­no­wił pomi­nąć wnio­ski stron o prze­pro­wa­dze­nie dowo­du z opi­nii bie­głe­go, ponie­waż za uza­sad­nio­ne w peł­ni uznał rosz­cze­nie o usta­le­nie nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do walu­ty CHF zawar­tej w 2007 r. i nie prze­cho­dził tym samym do roz­po­zna­wa­nia rosz­cze­nia ewen­tu­al­ne­go o odfran­ko­wie­nie, a tyl­ko w tym przy­pad­ku opi­nia bie­głe­go była­by przy­dat­na do wyja­śnie­nia istot­nych dla spra­wy okoliczności.

Prze­pro­wa­dzo­ne w spra­wie postę­po­wa­nie dowo­do­we ogra­ni­czy­ło się więc do prze­słu­cha­nia Klien­tów Kan­ce­la­rii, sku­pia­ją­ce­go się na usta­le­niu, czy przy­słu­gi­wał im w niniej­szej spra­wie sta­tus kon­su­men­tów, któ­rzy mogą doma­gać się ochro­ny przed nie­do­zwo­lo­ny­mi zapi­sa­mi umow­ny­mi. Pyta­nia zada­wa­ne przez Sąd oraz przez peł­no­moc­ni­ków stron sku­pia­ły się więc na takich kwe­stiach, jak wykształ­ce­nie i wyko­ny­wa­ny przez Kre­dy­to­bior­ców w chwi­li zawie­ra­nia umo­wy kre­dy­tu zawód, cel kre­dy­to­wa­nia oraz wyko­rzy­sta­nie zaku­pio­nej nie­ru­cho­mo­ści. Dodat­ko­wo Powo­dów pyta­no o ewen­tu­al­ne moż­li­wo­ści nego­cja­cji zapi­sów umow­nych, jed­nak te, jak wia­do­mo nie był­by dopusz­czal­ne, ponie­waż ban­ki przy zawie­ra­niu umów kre­dy­tów indek­so­wa­nych posłu­gi­wa­ły się wzor­ca­mi umow­ny­mi. Na zakoń­cze­nie Kre­dy­to­bior­cy odpo­wia­da­li na pyta­nia o infor­ma­cje, jakie otrzy­ma­li od dorad­cy finan­so­we­go oraz ewen­tu­al­ne poucze­nia o ryzy­kach, jakie wią­za­ły się z zawar­ciem umo­wy kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do CHF.

Po ogło­sze­niu w dniu 25 stycz­nia 2023 r. wyro­ku, Sąd w ust­nych moty­wach uza­sad­nił wyda­ne roz­strzy­gnię­cie. Za uza­sad­nie­niem rosz­cze­nia o usta­le­nie nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu zda­niem Sądu prze­ma­wia­ły zarów­no nie­do­zwo­lo­ne klau­zu­le prze­li­cze­nio­we zawar­te w Umo­wie, któ­re pozwa­la­ły ban­ko­wi jed­no­stron­nie decy­do­wać o wyso­ko­ści zobo­wią­za­nia Kre­dy­to­bior­ców, jak też nie­do­peł­nie­nie przez bank cią­żą­cych na nim obo­wiąz­ków infor­ma­cyj­nych. W opi­nii Sądu eli­mi­na­cja klau­zul abu­zyw­nych skut­ku­je tak dale­ko idą­cą zmia­ną cha­rak­te­ru umo­wy kre­dy­tu, że dal­sze jej wyko­ny­wa­nie nie jest moż­li­we. Nad­to brak rze­tel­ne­go poin­for­mo­wa­nia przez bank Klien­tów Kan­ce­la­rii o rze­czy­wi­stym, nie­ogra­ni­czo­nym ryzy­ku, jakie wią­za­ło się z zawar­ciem umo­wy kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do CHF, jed­no­znacz­nie naru­sza zasa­dy współ­ży­cia spo­łecz­ne­go, co pro­wa­dzi­ło rów­nież do koniecz­no­ści usta­le­nia, że umo­wa kre­dy­tu jest nieważna.

Cie­ka­wost­ki procesowe:
✅ spra­wa od momen­tu zło­że­nia pozwu do wyro­ku trwa­ła 3 lata – w mię­dzy­cza­sie nastą­pi­ła zmia­na sygna­tu­ry i sędzie­go referenta,

✅ przed skie­ro­wa­niem spra­wy do sądu, w imie­niu Klien­tów Kan­ce­la­rii zło­ży­li­śmy rekla­ma­cję oraz zawe­zwa­li­śmy bank do pró­by ugo­do­wej, jed­nak­że bank nie był zain­te­re­so­wa­ny zawar­ciem ugo­dy,

✅ w spra­wie uzy­ska­li­śmy sta­no­wi­sko Rzecz­ni­ka Finan­so­we­go, w któ­rym wska­zał on na wadli­wość klau­zul prze­li­cze­nio­wych oraz nie­waż­ność tak skon­stru­owa­nej umo­wy kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do CHF,

✅ Sąd prze­pro­wa­dził jed­ną roz­pra­wę, pod­czas któ­rej prze­słu­chał Klien­tów Kancelarii,

✅ Sąd ode­brał pisem­ne oświad­cze­nia od Klien­tów Kan­ce­la­rii, że zna­ją skut­ki usta­le­nia nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do CHF i tego wła­śnie się domagają,

✅Sąd zasą­dził odset­ki od dnia wezwa­nia ban­ku o zwrot wszyst­kich uisz­czo­nych w wyko­na­niu nie­waż­nej umo­wy kwot.

Wyrok nie jest pra­wo­moc­ny. Bank swo­im zwy­cza­jem zapew­ne zło­ży wnio­sek o uza­sad­nie­nie wyro­ku, a następ­nie wnie­sie ape­la­cję, co wydłu­ży czas ocze­ki­wa­nia na pra­wo­moc­ny wyrok.