Sąd ustala nieważność umowy d. Polbank EFG na posiedzeniu niejawnym.

Dnia 26 stycz­nia 2023 r. Sąd Okrę­go­wy w War­sza­wie w skła­dzie SSO Edy­ta Sor­nat-Unisk, po 19 mie­sią­cach od zło­że­nia pozwu wydał wyrok (XXVIII C 7180/21), któ­rym uwzględ­nił rosz­cze­nia, jakie sfor­mu­ło­wa­li­śmy w pozwie w imie­niu naszych Klien­tów. Wyrok zapadł na posie­dze­niu NIEJAWNYM, a Sąd usta­lił w nim, że:

- umo­wa zawar­ta w 2008 r. z Polbank EFG (obec­nie Raif­fe­isen Bank Inter­na­tio­nal AG z sie­dzi­bą w Wied­niu, oddział w Pol­sce z sie­dzi­bą w War­sza­wie) jest nie­waż­na,

- Pozwa­ny bank ma doko­nać zwro­tu na rzecz Kre­dy­to­bior­ców kwo­ty ponad 130 tys. zł,

- zgło­szo­ny przez bank zarzut zatrzy­ma­nia jest zasadny,

- kosz­ty pro­ce­su w cało­ści pono­si prze­gra­ny bank.

wyrok XXVIII_C_7180_21 z 26.01.2023_watermarked

Postę­po­wa­nie o usta­le­nie nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu fran­ko­we­go oraz zwrot wszyst­kich uisz­czo­nych w jej wyko­na­niu wpłat, zosta­ło zaini­cjo­wa­ne przez kan­ce­la­rię w imie­niu Powo­dów w czerw­cu 2021 r. Po wymia­nie pism pro­ce­so­wych, któ­ra ogra­ni­czy­ła się do pozwu, odpo­wie­dzi na pozew sfor­mu­ło­wa­nej przez bank, a tak­że dwóch kolej­nych pism pro­ce­so­wych (repli­ki i dupli­ki), sąd wyzna­czył jedy­ny ter­min roz­pra­wy, na któ­ry zosta­li wezwa­ni czte­rej Powo­do­wie, będą­cy wspól­nie kre­dy­to­bior­ca­mi, celem ich prze­słu­cha­nia. Kre­dy­to­bior­cy zezna­wa­li wyłącz­nie na oko­licz­ność posia­da­nia sta­tu­su kon­su­men­ta, cza­su w któ­rym dowie­dzie­li się o klau­zu­lach abu­zyw­nych, spo­so­bu wyko­rzy­sta­nia kre­dy­tu oraz indy­wi­du­al­nych uzgod­nień kur­sów walut sto­so­wa­nych do spła­ty i poucze­nia o ryzy­ku kur­so­wym. Z zeznań Klien­tów kan­ce­la­rii wyni­ka­ło jed­no­znacz­nie, że zacią­gnę­li oni kre­dyt CHF wyłącz­nie z uwa­gi na brak zdol­no­ści kre­dy­to­wej na zawar­cie umo­wy kre­dy­tu w PLN, a dorad­ca nie poin­for­mo­wał ich, jakie ryzy­ka wią­żą się z zacią­gnię­ciem takie­go zobowiązania.

Sąd roz­po­zna­ją­cy spra­wę posta­no­wił pomi­nąć wnio­ski stron o prze­pro­wa­dze­nie dowo­du z opi­nii bie­głe­go, ponie­waż za uza­sad­nio­ne w peł­ni uznał rosz­cze­nie o usta­le­nie nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do walu­ty CHF zawar­tej w 2008 r. i nie prze­cho­dził tym samym do roz­po­zna­wa­nia rosz­cze­nia ewen­tu­al­ne­go o odfran­ko­wie­nie, a tyl­ko w tym przy­pad­ku opi­nia bie­głe­go była­by przy­dat­na do wyja­śnie­nia istot­nych dla spra­wy okoliczności.

Po roz­pra­wie Sąd posta­no­wił spra­wę skie­ro­wać na posie­dze­nie nie­jaw­ne celem zamknię­cia roz­pra­wy i wyda­nia wyro­ku na posie­dze­niu nie­jaw­nym na pod­sta­wie Usta­wy z dnia 2 mar­ca 2020 r. o szcze­gól­nych roz­wią­za­niach zwią­za­nych z zapo­bie­ga­niem, prze­ciw­dzia­ła­niem i zwal­cza­niem COVID-19, innych cho­rób zakaź­nych oraz wywo­ła­nych nimi sytu­acji kry­zy­so­wych. W okre­sie obo­wią­zy­wa­nia sta­nu zagro­że­nia epi­de­micz­ne­go albo sta­nu epi­de­mii ogło­szo­ne­go z powo­du COVID-19 oraz w cią­gu roku od odwo­ła­nia ostat­nie­go z nich roz­sze­rzo­na zosta­ła moż­li­wość wyda­wa­nia wyro­ków na posie­dze­niach nie­jaw­nych.

Zapa­dły w spra­wie wyrok jest korzyst­ny dla Klien­tów Kan­ce­la­rii, choć Sąd posta­no­wił uwzględ­nić zgło­szo­ny pod­czas roz­pra­wy zarzut zatrzy­ma­nia. O tym, czym jest zarzut zatrzy­ma­nia i czy moż­na go sku­tecz­nie zasto­so­wać w spra­wach kre­dy­tów fran­ko­wych już pisaliśmy

Rów­nież 7 lute­go 2023 r. przed Sądem Naj­wyż­szym zapaść mia­ło orze­cze­nie w spra­wie III CZP 89/22, któ­rym wyja­śnio­ne mia­ły zostać wyni­kłe na tle spraw „fran­ko­wych” wąt­pli­wo­ści doty­czą­ce m.in. moż­li­wo­ści sto­so­wa­nia pra­wa zatrzy­ma­nia w tego rodza­ju pro­ce­sach. Spra­wa przed SN zosta­ła jed­nak zawie­szo­na do cza­su wyda­nia przez Try­bu­nał Spra­wie­dli­wo­ści Unii Euro­pej­skiej wyro­ku w spra­wie C‑28/22.

Cie­ka­wost­ki procesowe:

✅ wyrok został wyda­ny na posie­dze­niu nie­jaw­nym, po 19 mie­sią­cach od zło­że­nia pozwu,

✅ w spra­wie odby­ła się tyl­ko jed­na rozprawa,

✅ po stro­nie powo­do­wej wystę­po­wa­ło aż 4 Klien­tów Kan­ce­la­rii, któ­rzy celem zdo­by­cia zdol­no­ści kre­dy­to­wej, zacią­gnę­li wspól­nie kre­dyt indek­so­wa­ny do CHF,

✅ Sąd posta­no­wił pomi­nąć wnio­ski stron o prze­pro­wa­dze­nie dowo­du z opi­nii bie­głe­go sądowego,

✅ Sąd ode­brał pisem­ne oświad­cze­nia od Klien­tów Kan­ce­la­rii, że zna­ją skut­ki usta­le­nia nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do CHF i tego wła­śnie się domagają,

✅ Sąd uwzględ­nił zgło­szo­ny przez bank zarzut zatrzymania.

Wyrok nie jest pra­wo­moc­ny, ocze­ku­je­my na ape­la­cję banku.