Kolejna, ekspresowa wygrana z Bankiem BPH S.A. — umowa z 2006 r. nieważna w całości — wyrok z 9/02/2023 r. sygn. akt II C 459/22

Dnia 9 lute­go 2023 r. Sąd Okrę­go­wy War­sza­wa-Pra­ga w War­sza­wie w skła­dzie SSO Kata­rzy­na Sałaj- Alech­no dnia 9 lute­go 2023 r. wydał wyrok w spra­wie o sygn. akt II C 459/22, w któ­rym uwzględ­nił w cało­ści zgło­szo­ne w pozwie rosz­cze­nia Klient­ki Kan­ce­la­rii i przy­chy­lił się do wypro­wa­dzo­nej w argumentacji.

 W powyż­szym wyro­ku Sąd usta­lił, że:

- umo­wa kre­dy­tu zawar­ta w 2006 r. pomię­dzy Klient­ką Kan­ce­la­rii a GE Money Bank S.A. z/s w Gdań­sku jest nie­waż­na,

- zasą­dził od Pozwa­ne­go na rzecz Powód­ki kwo­tę 157 326,36 zł wraz z odset­ka­mi usta­wo­wy­mi za opóź­nie­nie liczo­ny­mi od dnia 18 czerw­ca 2022 r. do dnia zapłaty,

- zasą­dził od Ban­ku na rzecz Klient­ki Kan­ce­la­rii kwo­tę 11 817 zł z usta­wo­wy­mi odset­ka­mi za opóź­nie­nie liczo­ny­mi od dnia upra­wo­moc­nie­nia się orze­cze­nia do dnia zapła­ty tytu­łem zwro­tu kosz­tów procesu.

wyrok SO War­sza­wa-Pra­ga w War­sza­wie II C 459.22 z 9 lute­go 2023

W niniej­szej spra­wie Sąd prze­pro­wa­dził tyl­ko jeden ter­min roz­pra­wy, pod­czas któ­re­go prze­słu­chał świad­ka — pra­cow­ni­ka fir­my EXPANDER – dorad­cę kre­dy­to­we­go, któ­ry przed­sta­wiał ofer­tę kre­dy­to­wą i brał udział w zawie­ra­niu umo­wy, a tak­że Powód­kę. Co cie­ka­we, świa­dek powo­ła­ny przez Bank sam posia­dał zacią­gnię­ty uprzed­nio kre­dyt indek­so­wa­ny do CHF i nie miał wie­dzy, w jaki spo­sób bank usta­la kur­sy w tabe­li kur­so­wej, a pod­czas prze­słu­cha­nia wska­zał: Ja nie wie­dzia­łem jak bank usta­la kur­sy w swo­jej tabe­li kur­so­wej w szcze­gó­łach, nato­miast wie­dzia­łem że Bank dopa­so­wu­je się do kur­su NBP i doli­cza mar­żę. Dodat­ko­wo świa­dek podał inny argu­ment za rze­ko­mą sta­bil­no­ścią kur­su CHF, a mia­no­wi­cie W tam­tym cza­sie na pew­no było prze­ko­na­nie na ryn­ku, że kurs CHF jest sta­bil­ny. Dodat­ko­wo w tam­tym okre­sie było prze­ko­na­nie, że w prze­cią­gu kil­ku lat wstą­pi­my do stre­fy EURO, co spo­wo­du­je sta­bil­ność kur­su CHF, gdyż jest on moc­no sko­re­lo­wa­ny z kur­sem EURO.

Po prze­słu­cha­niu Powód­ki, Sąd bez odra­cza­nia ter­mi­nu roz­pra­wy, ogło­sił wyrok i podał ust­ne moty­wy uza­sad­nie­nia roz­strzy­gnię­cia, wska­zu­jąc, że:

- w peł­ni przy­chy­la się do twier­dzeń stro­ny powo­do­wej, iż umo­wa o kre­dyt indek­so­wa­ny do CHF jest nie­waż­na z uwa­gi na zawar­te w niej nie­do­zwo­lo­ne klau­zu­le przeliczeniowe;

- Powód­ka posia­da­ła inte­res praw­ny w doma­ga­niu się usta­le­nia nie­waż­no­ści umo­wy, albo­wiem ist­niał pomię­dzy stro­na­mi spór, co do tego, czy ist­niał waż­ny sto­su­nek prawny;

- Powód­ka nie była infor­mo­wa­na w spo­sób pra­wi­dło­wy i dosta­tecz­nie sze­ro­ki o ryzy­ku kur­so­wym zwią­za­nym z kre­dy­tem CHF, a pozwa­ny Bank, jako pro­fe­sjo­na­li­sta nie wywią­zał się z cią­żą­ce­go na nim obo­wiąz­ku informacyjnego;

- Bank miał swo­bo­dę w zakre­sie usta­la­nia kur­sów kup­na i sprze­da­ży, któ­re mia­ły zasto­so­wa­nie do kre­owa­nia wyso­ko­ści zobo­wią­za­nia Kredytobiorcy;

- Sąd nie podzie­lił argu­men­ta­cji stro­ny pozwa­nej o moż­li­wo­ści podzia­łu klau­zul prze­li­cze­nio­wych zawar­tych w umo­wa GE Money Bank na śred­ni kurs NBP oraz mar­żę ban­ku i eli­mi­na­cji tyl­ko jej dru­gie­go elementu.

Sąd odniósł się też sze­rzej do kwe­stii dzie­le­nia warun­ków umow­nych, wska­zu­jąc, że w bada­nej klau­zu­li nie ma moż­li­wo­ści usu­nię­cia jedy­nie nie­uczci­we­go ele­men­tu warun­ku, jeże­li takie usu­nię­cie spro­wa­dza­ło­by się do zmia­ny tre­ści tego warun­ku, poprzez zmia­nę jego isto­ty. Zda­niem Sądu podział posta­no­wie­nia w celu wydzie­le­nia z nie­go „abu­zyw­ne­go ele­men­tu” jest dopusz­czal­ny wyłącz­nie wte­dy, gdy każ­dy z powsta­łych w wyni­ku takie­go podzia­łu „ele­men­tów” two­rzy zupeł­nie odręb­ne zobo­wią­za­nie, mogą­ce być przed­mio­tem odręb­nej kontroli.

Klau­zu­la indek­sa­cyj­na sto­so­wa­na przez Bank BPH S.A. z sie­dzi­bą w Gdań­sku (daw­ne GE Money Bank) nie speł­nia żad­ne­go ze wska­za­nych wyżej wymo­gów umoż­li­wia­ją­cych jej podział, albo­wiem funk­cją klau­zu­li indek­sa­cyj­nej jest powią­za­nie wyso­ko­ści rat z kur­sem walu­ty. Z klau­zu­li  indek­sa­cyj­nej sto­so­wa­nej przez ten bank nie wyni­ka­ją żad­ne odręb­ne zobo­wią­za­nia. Klau­zu­la ta w cało­ści  odno­si się do jed­ne­go świad­cze­nia w posta­ci rat kre­dy­tu, któ­rych wyso­kość jest powią­za­na z kur­sem walu­ty obcej wyzna­cza­nym przez bank.

Cie­ka­wost­ki procesowe:

✅ w spra­wie odby­ła się tyl­ko jed­na rozprawa,

✅ Sąd prze­słu­chał Powód­kę i świad­ka – dorad­cę finansowego

✅ Sąd posta­no­wił pomi­nąć wnio­ski stron o prze­pro­wa­dze­nie dowo­du z opi­nii bie­głe­go sądowego,

✅ wyrok zapadł po zale­d­wie 9 mie­sią­cach, bez­po­śred­nio po rozprawie,

✅ Sąd nie przy­chy­lił się do twier­dzeń Ban­ku o moż­li­wo­ści podzia­łu klau­zul indeksacyjnych,

✅ odset­ki zasą­dzo­ne od dnia kolej­ne­go, po upły­wie 7 dni od dorę­cze­nia pozwa­ne­mu odpi­su pozwu.

Wyrok nie jest pra­wo­moc­ny, ocze­ku­je­my na ape­la­cję banku.