Umowa kredytu frankowego zawarta z Bankiem Millennium nieważna po 18 miesiącach trwania procesu przed Sądem Okręgowym w Warszawie — XXVIII C 8223/23

Dnia 14 paź­dzier­ni­ka 2024 r. Sąd Okrę­go­wy w War­sza­wie, XXVIII Wydział Cywil­ny tzw. Wydział Fran­ko­wy, pod prze­wod­nic­twem SSO M. Nawroc­kie­go wydał ws. XXVIII C 8223/23 na roz­pra­wie wyrok, w którym:

- usta­lił, że umo­wa kre­dy­tu hipo­tecz­ne­go zawar­ta w 2007 r. z Ban­kiem Mil­len­nium S.A. jest nie­waż­na w całości,

- zasą­dził  od Ban­ku Mil­len­nium S.A. na rzecz Powo­dów w czę­ściach rów­nych kwo­tę 721 319,51 zł wraz z odset­ka­mi usta­wo­wy­mi za opóź­nie­nie liczo­ny­mi od dnia 8 wrze­śnia 2023 r. do dnia zapłaty,

- obcią­żył prze­gry­wa­ją­cy bank kosz­ta­mi pro­ce­su w cało­ści, naka­zu­jąc mu ich pokry­cie w kwo­cie 11834 zł.

wyrok Bank Mil­len­nium S.A. SO War­sza­wa XXVIII C 8223.23

Postę­po­wa­nie sądo­we zosta­ło wsz­czę­te pozwem w kwiet­niu 2023 r., a więc korzyst­ny dla Klien­tów Kan­ce­la­rii wyrok zapadł po 18 mie­sią­cach od zaini­cjo­wa­nia spra­wy, co nale­ży pod­kre­ślić, świad­czy o bar­dzo spraw­nie prze­pro­wa­dzo­nym pro­ce­sie sądo­wym, zwłasz­cza, jak na sądy war­sza­wie. W pozwie doma­ga­li­śmy się usta­le­nia, że umo­wa kre­dy­tu hipo­tecz­ne­go indek­so­wa­ne­go do walu­ty CHF zawar­ta w 2007 r. z Ban­kiem Mil­len­nium S.A. jest nie­waż­na w cało­ści. Dodat­ko­wo wno­si­li­śmy o zasą­dze­nie od ban­ku na rzecz Klien­tów Kan­ce­la­rii zwro­tu wszyst­kich wpła­co­nych w wyko­na­niu tej nie­waż­nej umo­wy kwot, zgod­nie z tzw. teo­rią dwóch kondykcji.

W odpo­wie­dzi na pozew bank wniósł o odda­le­nie powódz­twa Kre­dy­to­bior­ców w cało­ści, dodat­ko­wo bank zło­żył wnio­sek o prze­słu­cha­nie świad­ków, pra­cow­ni­ków ban­ku udzie­la­ją­cych Powo­dom kre­dy­tu, a tak­że o prze­słu­cha­nia samych Kre­dy­to­bior­ców. Dodat­ko­wo bank pod­niósł sze­reg zarzu­tów natu­ry praw­nej celem obro­ny swo­je­go sta­no­wi­ska o pra­wi­dło­wo­ści umo­wy kre­dy­tu, jed­nak­że żad­nej z nich nie spo­tkał się z uzna­niem sądu. Bank powo­łał się mię­dzy inny­mi na fakt doko­na­nia przez Powo­dów wybo­ru walu­ty zobo­wią­za­nia, posia­da­nia przez Kre­dy­to­bior­ców zdol­no­ści kre­dy­to­wej do zacią­gnię­cia kre­dy­tu zło­tów­ko­we­go, jak też pod­pi­sa­nia oświad­czeń o zna­jo­mo­ści ryzy­ka walu­to­we­go zwią­za­ne­go z zawie­ra­niem kre­dy­tu hipo­tecz­ne­go indek­so­wa­ne­go kur­sem walu­ty obcej opar­te­go na zmien­nej sto­pie pro­cen­to­wej. Bank zło­żył tak­że oświad­cze­nie o sko­rzy­sta­niu z pra­wa zatrzy­ma­nia i pod­niósł pro­ce­so­wy zarzut zatrzymania.

W spra­wie prze­pro­wa­dzo­no tyl­ko jed­ną roz­pra­wę, pod­czas któ­rej prze­słu­cha­no Klien­tów Kan­ce­la­rii celem usta­le­nia, czy przy­słu­gu­je im sta­tus kon­su­men­tów oraz jak prze­bie­gał pro­ces udzie­la­nia kre­dy­tu tj. mię­dzy inny­mi, jakie infor­ma­cje odno­śnie cech kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do walu­ty obcej CHF prze­ka­zy­wał dorad­ca kre­dy­to­wy oraz czy infor­mo­wa­no Kre­dy­to­bior­ców o ryzy­ku walu­to­wym. Sąd prze­słu­chał tak­że pra­cow­ni­ka ban­ku, któ­ry jak się oka­za­ło nie uczest­ni­czył w spo­tka­niach z Kre­dy­to­bior­ca­mi, a jedy­nie jako peł­no­moc­nik ban­ku pod­pi­sy­wał umo­wy kre­dy­tu. Sąd posta­no­wił pomi­nąć wnio­sku ban­ku o prze­słu­cha­nie pozo­sta­łych świad­ków, a tak­że wnio­ski obu stron o prze­pro­wa­dze­nie dowo­du z opi­nii bie­głe­go sądo­we­go, uzna­jąc go za zbęd­ny w przy­pad­ku unie­waż­nie­nia umo­wy kredytu.

Cie­ka­wost­ki procesowe:

✅ sąd wydał wyrok po 18 mie­sią­cach od zło­że­nia pozwu, czy­li w ter­mie eks­pre­so­wym, jak na war­szaw­skie sądy,

✅ w spra­wie prze­pro­wa­dzo­no tyl­ko jed­ną roz­pra­wę, w trak­cie któ­rej Sąd prze­słu­chał Kre­dy­to­bior­ców i jed­ne­go świadka,

✅ Sąd posta­no­wił pomi­nąć dowód z opi­nii bie­głe­go, ponie­waż wyso­kość rosz­czeń Kre­dy­to­bior­ców zosta­ła dosta­tecz­nie udo­wod­nio­na w pozwie i jego załącznikach,

✅ Sąd przy­chy­lił się do wnio­sku o zabez­pie­cze­nie poprzez zawie­sze­nie obo­wiąz­ku dal­szej spła­ty rat kre­dy­tu, jaki Kan­ce­la­ria zło­ży­ła w trak­cie procesu,

✅ Sąd nie uwzględ­nił zarzu­tu zatrzy­ma­nia pod­nie­sio­ne­go przez bank – w uchwa­le z dnia 19 czerw­ca 2024 r. (III CZP 31/23) Sąd Naj­wyż­szy wyklu­czył moż­li­wość sto­so­wa­nia przez ban­ki zarzu­tu zatrzymania.

Wyrok nie jest prawomocny.