UGODA, MEDIACJA z PKO BP – czy WARTO?

Koniec roku jest cza­sem wzmo­żo­nej aktyw­no­ści Ban­ku PKO BP w zakre­sie ofe­ro­wa­nia Fran­ko­wi­czom polu­bow­ne­go roz­wią­za­nia spo­rów zwią­za­nych z tzw. kre­dy­ta­mi fran­ko­wy­mi. Od kil­ku mie­się­cy Bank PKO BP z udzia­łem któ­re­go toczą się w sądach licz­ne postę­po­wa­nia na grun­cie umów kre­dy­tów CHF, pro­po­nu­je czę­ści kre­dy­to­bior­ców przy­stą­pie­nie do media­cji pro­wa­dzo­nej przy KNF, któ­ra ma dopro­wa­dzić do ugo­do­we­go zakoń­cze­nia spo­rów. Wie­lu Fran­ko­wi­czów zwra­ca się więc do kan­ce­la­rii z pyta­niem czy opła­ca się przy­stą­pić do media­cji z ban­kiem czy też korzyst­niej jest wystą­pić na ścież­kę sądo­wą. Każ­do­ra­zo­wo oczy­wi­ście przed­sta­wi­my naszym Klien­tom plu­sy i minu­sy takie­go roz­wią­za­nia. W niniej­szym wpi­sie na przy­kła­dzie jed­nej z umów, wska­że­my jaki zysk finan­so­wy odniósł­by nasz Klient, gdy­by zgo­dził się na zawar­cie ugo­dy na zapro­po­no­wa­nych przez PKO BP warun­kach, a jaki w przy­pad­ku usta­le­nia nie­waż­no­ści całej umo­wy kre­dy­tu przez sąd lub też jej odfrankowienia.

I tak bio­rąc za przy­kład umo­wę kre­dy­tu deno­mi­no­wa­ne­go zawar­te­go z Nor­dea Bank Pol­ska S.A. na kwo­tę 442 tys. zł z 2010 r., któ­ry miał być spła­ca­ny przez okres 30 lat z mar­żą 2,4 % w przy­pad­ku usta­le­nia nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­to­bior­com pozo­sta­ła­by do spła­ty jesz­cze kwo­ta ok. 170 zł, żeby wyrów­nać kapi­tał otrzy­ma­ny od ban­ku. Łącz­ny zysk z unie­waż­nie­nia umo­wy wyniósł­by ok. 312 tys. zł, ponie­waż w opi­nii ban­ku kapi­tał zadłu­że­nia kre­dy­to­bior­ców wyno­si obec­nie jesz­cze ok. 485 tys. zł – jest więc wyż­szy, niż kwo­ta wypła­co­ne­go im kre­dy­tu. Przy odfran­ko­wie­niu nato­miast, czy­li usu­nię­ciu nie­do­zwo­lo­nych klau­zul prze­li­cze­nio­wych kapi­tał do spła­ty uległ­by obni­że­niu o ok. 170 tys. zł, a kre­dy­to­bior­com Sąd zasą­dził­by jesz­cze ok. 63 tys. zł tytu­łem powsta­łej już nad­pła­ty. Stąd poten­cjal­ny zysk z odfran­ko­wie­nia to ok. 233 tys. zł. Nato­miast uwzględ­nia­jąc warun­ki ugo­dy, o jakich powszech­nie infor­mu­je PKO BP, moż­na osza­co­wać, że pozo­sta­ły do spła­ty kapi­tał kre­dy­tu wyniósł­by ok. 365 tys. zł, a kre­dy­to­bior­cy regu­lo­wa­li­by w dal­szym cią­gu kre­dy­tu w PLN opro­cen­to­wa­ny staw­ką WIBOR. Gdy­by doszło do zwar­cia ugo­dy poprzez prze­wa­lu­to­wa­nie kwo­ty w CHF, jaką kre­dy­to­bior­cy są win­ni obec­nie ban­ko­wi na PLN przy zasto­so­wa­niu śred­nie­go kur­su NBP, zysk z ugo­dy wyniósł­by ok. 115 tys. zł. Ewi­dent­nie więc zawar­cie ugo­dy na warun­kach jakie pro­po­nu­je Bank PKO BP jest naj­mniej korzyst­ne finan­so­wo dla Frankowiczów.

O ile zawar­cie ugo­dy spra­wia, że nie ma potrze­by pro­wa­dze­nia wie­lo­let­nie­go pro­ce­su sądo­we­go, to nie roz­wią­zu­je defi­ni­tyw­nie sytu­acji, jaka zaist­nia­ła na sku­tek umiesz­cze­nia przez bank w umo­wie kre­dy­tu klau­zul abu­zyw­nych, a tak­że dopusz­cze­nia się wie­lu innych naru­szeń. Jako przy­kła­dy takich nad­użyć war­to wska­zać brak poin­for­mo­wa­nia kre­dy­to­bior­ców czym w rze­czy­wi­sto­ści jest ofe­ro­wa­ny im kre­dyt indeksowany/ deno­mi­no­wa­ny do walu­ty obcej oraz nie­po­in­for­mo­wa­nie o ryzy­kach, jakie z jego zawar­ciem się łączy­ły, przy jed­no­cze­snym pod­kre­śla­niu zale­ty w posta­ci niż­sze­go opro­cen­to­wa­nia i niż­szej comie­sięcz­nej raty kre­dy­tu. Co wię­cej, obser­wu­jąc zmie­nia­ją­ce się warun­ki, nale­ży uwzględ­nić rosną­cą staw­kę opro­cen­to­wa­nia WIBOR, któ­ra z cza­sem rów­nież przy­czy­ni się do wzro­stu comie­sięcz­nych obcią­żeń w przy­pad­ku kre­dy­tów w PLN.

Dodat­ko­wo nale­ży pamię­tać, że od umo­rzo­nej przez bank kwo­ty każ­dy kre­dy­to­bior­ca będzie zmu­szo­ny zapła­cić poda­tek docho­do­wy, chy­ba że ugo­da zosta­nie zawar­ta do koń­ca bie­żą­ce­go roku. Tyl­ko bowiem do 31 grud­nia 2021 r. obo­wią­zu­je Roz­po­rzą­dze­nie Mini­stra Finan­sów w spra­wie zanie­cha­nia pobo­ru podat­ku docho­do­we­go od nie­któ­rych docho­dów (przy­cho­dów) zwią­za­nych z kre­dy­tem hipo­tecz­nym udzie­lo­nym na cele miesz­ka­nio­we, któ­re zwal­nia kre­dy­to­bior­cę w takiej sytu­acji z obo­wiąz­ku ure­gu­lo­wa­nia podat­ku dochodowego.

Oczy­wi­ście zawar­cie ugo­dy eli­mi­nu­je tak­że ryzy­ko otrzy­ma­nia od ban­ku pozwu, w któ­rym ten będzie doma­gał się zwro­tu udo­stęp­nio­ne­go kapi­ta­łu kre­dy­tu oraz wyna­gro­dze­nia za korzy­sta­nie z kapi­ta­łu. Obec­nie ban­ki wyta­cza­ją poje­dyn­cze spra­wy, tym dzia­ła­niem zmie­rza­ją bowiem do znie­chę­ce­nia innych kre­dy­to­bior­ców od doma­ga­nia się unie­waż­nie­nia całej umo­wy. Brak jest rów­nież jakiej­kol­wiek pod­sta­wy praw­nej do tego, by po usta­le­niu nie­waż­no­ści umo­wy, ban­ko­wi przy­słu­gi­wa­ło wyna­gro­dze­nie, stąd nie powin­no to pro­wa­dzić do powstrzy­my­wa­nia się przez kon­su­men­tów od ini­cjo­wa­nia spraw sądo­wych. Jak wska­zu­ją minio­ne III kwar­ta­ły tego roku 95% wyro­ków wyda­nych w spra­wach kre­dy­tów CHF była korzyst­na dla Fran­ko­wi­czów i pro­wa­dzi­ła do usta­le­nia nie­waż­no­ści umo­wy kredytu.

Osta­tecz­nie oczy­wi­ści każ­dy posia­dacz kre­dy­tu CHF samo­dziel­nie podej­mie decy­zję czy wystą­pić na ścież­kę sądo­wą i doma­gać się unie­waż­nie­nia całej zawar­tej umo­wy kre­dy­tu, czy też przy­stą­pić do roz­mów z ban­kiem i zawrzeć ugo­dę na ofe­ro­wa­nych warun­kach. Nie­za­leż­nie od tego do któ­re­go roz­wią­za­nia się Pań­stwo skła­nia­ją, zachę­ca­my do kon­tak­tu z Kan­ce­la­rią – udzie­li­my wyczer­pu­ją­cych odpo­wie­dzi na wszel­kie pyta­nia zwią­za­ne zarów­no z pro­ce­sem sądo­wym, jak też ewen­tu­al­nym postę­po­wa­niem mediacyjnym.