Parametry przykładowej umowy — Umowa kredytu indeksowanego do CHF została zawarta w lutym 2007 r., na kwotę 350 tys. zł. Ustalono, że spłata zobowiązania nastąpi w 360 ratach malejących. Marża w całym okresie kredytowania wynosiła 1,3 %.
Aktualna wysokość zadłużenia kredytobiorcy wynosi wg banku ok. 73 500 CHF, co daje ok. 365 tys. zł, a więc kwotę nawet wyższą od udostępnionego mu kapitału, pomimo dokonywania regularnej spłaty kredyt od ponad 15 lat. To oznacza, że pomimo upływu połowy czasu trwania umowy, kredytobiorca ma w stosunku do banku obecnie zadłużenie wyższe od wypłaconej kwoty kapitału (!).
W przypadku ustalenia przez sąd, że umowa kredytu jest nieważna oraz przyjęciu założenia, że strony mają sobie zwrócić wzajemnie to co otrzymały w wykonaniu tej umowy, okazuje się, że klient dokonał już nadpłaty udostępnionego mu kapitału, bowiem wpłacił do banku kwotę 354 tys. zł, dlatego też bank winien mu zwrócić nadwyżkę w kwocie 4 tys. zł. Jednocześnie następuje wyzerowanie salda ewidencjonowanego obecnie przez bank w kwocie 365 tys. zł.
Na skutek ustalenia przez sąd, że umowa jest nieważna łączna korzyść kredytobiorcy wynosi więc 369 tys. zł.
Jeśli sąd stwierdzi, że umowa jest co prawda ważna, ale nieuprawniona jest indeksacja do CHF, tj. nastąpi odfrankowienie kredytu (wariant kredyt PLN + stopa referencyjna LIBOR CHF), to zasądzi jednocześnie od banku na rzecz kredytobiorcy kwotę 115 tys. zł. Kwota nadpłaty powstała bowiem w wyniku stosowania przez bank niedozwolonego mechanizmu indeksacji, czyli przeliczeń wypłaconej w PLN kwoty na CHF przy zastosowaniu kursu kupna ustalonego przez bank, a także spłacanych rat – przy zastosowaniu kursu sprzedaży ustalonego przez bank. Dodatkowo przy takim rozstrzygnięciu saldo zadłużenia uległoby obniżeniu o 194 tys. zł (z obecnych 365 tys. zł do 171 tys. zł).
Łączna korzyść kredytobiorcy z „odfrankowienia” umowy kredytu CHF to 309 tys. zł.
Powyższy przykład doskonale obrazuje, jakie rzeczywiście ryzyko wiązało się z zawarciem umowy kredytu indeksowanego do CHF – saldo zadłużenia po 15 latach spłaty kredytu, przewyższa kwotę udostępnionego przez bank kredytobiorcy kapitału kredytu. O takim ryzyku kredytobiorcy nie byli przez banki informowani, co stanowi jedną z podstaw ustalenia przez sąd nieważności zawartych umów CHF. Okoliczność zawarcia w umowach frankowych tzw. klauzul abuzywnych, które nie wiążą stron, nie pozostawia już w zasadzie żadnych wątpliwości, a zgodnie z bieżącym orzecznictwem, najczęstszym skutkiem ich usunięcia, jest ustalenie, że cała umowa od początku uznawana jest za nieważną.
KANCELARIA ADWOKACKA
DOMINIKA PEŻYŃSKA
© Copyright Kancelaria Adwokacka Dominika Peżyńska
Projekt i realizacja: primodesign.pl