Sąd Okręgowy Warszawa-Praga unieważnia umowę Raiffeisen Bank w zaledwie 6 miesięcy!

Po zale­d­wie 6 mie­sią­cach od wnie­sie­nia pozwu oraz nie­speł­na 45-minu­to­wej roz­pra­wie Sąd Okrę­go­wy War­sza­wa-Pra­ga w War­sza­wie, sygn. akt III C 1588/22 dnia 21 listo­pa­da 2022 r. w oso­bie SSO Agniesz­ki Pere­hub­ki wydał wyrok, w któ­rym usta­lił, że:

- umo­wa kre­dy­tu zawar­ta przez Klien­tów Kan­ce­la­rii z Raif­fe­isen Bank Pol­ska w 2005 r. jest BEZWZGLĘDNIE NIEWAŻNA,

- zasą­dził od pozwa­ne­go ban­ku na rzecz Powo­dów kwo­tę ponad 140 tys. zł oraz ponad 80 tys. chf wraz z odset­ka­mi usta­wo­wy­mi za opóź­nie­nie od dnia 22/11/2022 do dnia zapłaty;

- zasą­dził od ban­ku na przez Klien­tów Kan­ce­la­rii kwo­tę 11 868 zł tytu­łem zwro­tu kosz­tów postępowania.

wyrok SO War­sza­wa-Pra­ga III C 1588.22 Raif­fe­isen Bank

Spra­wa sądo­wa zosta­ła wsz­czę­ta poprzez zło­że­nie pozwu w maju 2022 r., w któ­rym zgło­si­li­śmy rosz­cze­nie o usta­le­nie nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu hipo­tecz­ne­go deno­mi­no­wa­ne­go w CHF zawar­tej w 2005 r. z Raif­fe­isen Bank Pol­ska. Zgod­nie z teo­rią dwóch kon­dyk­cji w imie­niu Klien­tów Kan­ce­la­rii wno­si­li­śmy tak­że o zasą­dze­nie na ich rzecz zwro­tu wszyst­kich wpła­co­nych na rzecz Ban­ku w wyko­na­niu nie­waż­nej umo­wy kwot wraz z odset­ka­mi. Bank w odpo­wie­dzi na pozew zakwe­stio­no­wał zarów­no umiesz­cze­nie w umo­wie nie­do­zwo­lo­nych klau­zul prze­li­cze­nio­wych, jak też wska­zy­wał na brak inte­re­su praw­ne­go po stro­nie Kre­dy­to­bior­ców w doma­ga­niu się unie­waż­nie­nia umo­wy kre­dy­tu. Swo­im zwy­cza­jem bank zawnio­sko­wał tak­że o prze­słu­cha­nie świad­ków – aktu­al­nych pra­cow­ni­ków ban­ku – któ­rzy ani nie uczest­ni­czy­li w spo­tka­niach z kre­dy­to­bior­ca­mi, ani nie byli w cza­sie zawie­ra­nia umo­wy nawet pra­cow­ni­ka­mi ban­ku. Sąd wska­zu­jąc na bez­ce­lo­wość prze­pro­wa­dze­nia zgło­szo­nych przez bank wnio­sków posta­no­wił je pomi­nąć. Za zbęd­ny do roz­po­zna­nia spra­wy Sąd uznał tak­że wnio­sek o prze­pro­wa­dze­nie dowo­du z opi­nii bie­głe­go, ponie­waż roz­li­cze­nie stron przy nie­waż­nej umo­wie pole­ga na wza­jem­nym zwro­cie tego co stro­ny umo­wy sobie świad­czy­ły, co nie wyma­ga wie­dzy specjalnej.

Ponad­to bank pod­niósł zarzut przedaw­nie­nia rosz­czeń Powo­dów, a tak­że zarzut zatrzy­ma­nia. Żaden ze zgło­szo­nych przez bank zarzu­tów nie zna­lazł jed­nak­że uzna­nia Sądu, któ­ry w cało­ści potwier­dził sta­no­wi­sko Powo­dów wyra­żo­ne w pismach pro­ce­so­wych. Na jedy­nej roz­pra­wie, jaka odby­ła się 21 listo­pa­da 2022 r. Sąd prze­słu­chał Klien­tów Kan­ce­la­rii, z tym że z uwa­gi na śmierć jed­ne­go z kre­dy­to­bior­ców, tyl­ko jed­na oso­ba posia­da­ła wie­dzę odno­śnie pro­ce­su uzy­ski­wa­nia kre­dy­tu, a Powo­do­wie, któ­rzy sta­li się kre­dy­to­bior­ca­mi na sku­tek spad­ko­bra­nia, zosta­li jedy­nie poucze­ni przez Sąd o skut­kach usta­le­nia nie­waż­no­ści umo­wy kredytu.

Po krót­kiej roz­pra­wie, roz­po­zna­niu wnio­sków dowo­do­wych i prze­słu­cha­niu Powo­dów, Sąd wydał wyrok usta­la­ją­cy nie­waż­ność umo­wy kre­dy­tu deno­mi­no­wa­ne­go w CHF oraz zasą­dził na rzecz Klien­tów Kan­ce­la­rii kwo­ty ponad 140 tys. zł i 80 tys. chf. Dodat­ko­wo Sąd w cało­ści obcią­żył pozwa­ny bank kosz­ta­mi pro­ce­su. W ust­nych moty­wach uza­sad­nie­nia Sąd wyja­śnił, że przy­czy­ną nie­waż­no­ści umo­wy jest jej sprzecz­ność z prze­pi­sa­mi pra­wa, tj. z art. 58 k.c. oraz z art. 69 usta­wy Pra­wo ban­ko­we, co skut­ku­je bez­względ­ną nie­waż­no­ścią umo­wy kre­dy­tu. Bez wąt­pie­nia umo­wa zawie­ra tak­że nie­do­zwo­lo­ne klau­zu­le prze­li­cze­nio­we, któ­re pozwa­la­ły Ban­ko­wi na jed­no­stron­ne usta­la­nie kwo­ty, jaka zosta­ła udo­stęp­nio­na kre­dy­to­bior­com do wyko­rzy­sta­nia, a tak­że wyso­ko­ści spła­ca­nych rat kredytu.

Cie­ka­wost­ki procesowe:

✅ wyrok zapadł po zale­d­wie 6 mie­sią­cach od wnie­sie­nia pozwu,

✅ Sąd pomi­nął zgło­szo­ne przez Bank wnio­ski o prze­słu­cha­nie świad­ków — obec­nych pra­cow­ni­ków banku,

✅ Sąd prze­pro­wa­dził jed­ną 45-minu­to­wą roz­pra­wę, w trak­cie któ­rej prze­słu­chał Klien­tów Kan­ce­la­rii i pouczył ich o skut­kach usta­le­nia nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu CHF,

✅za nie­za­sad­ne Sąd uznał zgło­szo­ne przez Pozwa­ne­go zarzu­ty przedaw­nie­nia rosz­czeń oraz zarzut zatrzy­ma­nia, wska­zu­jąc, że umo­wa kre­dy­tu nie jest umo­wą wza­jem­ną,

✅ w spra­wie uczest­ni­czy­li Powo­do­wie, któ­rzy sta­li się stro­ną umo­wy kre­dy­tu na sku­tek śmier­ci jed­ne­go z pier­wot­nych kre­dy­to­bior­ców i spad­ko­bra­nia — o tym, czy kre­dyt fran­ko­wy pod­le­ga dzie­dzi­cze­niu pisa­li­śmy w innym wpi­sie, do zapo­zna­nia się z któ­rym rów­nież zachęcamy

Zapa­dły wyrok jest w cało­ści korzyst­ny dla Klien­tów Kan­ce­la­rii, ale nie jest pra­wo­moc­ny, ponie­waż bank zło­żył wnio­sek o jego uza­sad­nie­nie, co sta­no­wi zapo­wiedź apelacji.