Sąd Okręgowy w Zielonej Górze unieważnia umowę kredytu CHF zawartą z Polbank EFG (obecnie Raiffeisen Bank International) w 10 miesięcy!

Dnia 1 paź­dzier­ni­ka 2024 r. Sąd Okrę­go­wy w Zie­lo­nej Górze, I Wydział Cywil­ny, pod prze­wod­nic­twem SSR del. Iwo­ny Petry­szyn, wydał na roz­pra­wie wyrok w spra­wie o sygn. akt I C 1316/23, w którym:

- usta­lił, że umo­wa kre­dy­tu hipo­tecz­ne­go zawar­ta z Polbank EFG (obec­nie Raif­fe­isen Bank Inter­na­tio­nal AG S.A. z sie­dzi­bą w Wied­niu) w 2008 r. jest nie­waż­na w całości,

- zasą­dził od Raif­fe­isen Bank Inter­na­tio­nal AG z sie­dzi­bą w Wied­niu na rzecz Powo­dów łącz­nie kwo­tę ponad 88 tys. zł oraz 35 tys. CHF wraz z odset­ka­mi usta­wo­wy­mi za opóź­nie­nie liczo­ny­mi od dnia 10 stycz­nia 2024 r. do dnia zapłaty,

- obcią­żył prze­gry­wa­ją­cy pro­ces Bank kosz­ta­mi naka­zu­jąc zwrot na rzecz Powo­dów kwo­ty 11 834 zł.

wyrok SO w Zie­lo­nej Górze z 1.102.2024 wyda­ny ws. I C 1316.23

Postę­po­wa­nie sądo­we zosta­ło wsz­czę­te pozwem w listo­pa­dzie 2023 r., a więc korzyst­ny dla Klien­tów Kan­ce­la­rii wyrok zapadł po 10 mie­sią­cach, co nale­ży pod­kre­ślić, świad­czy o bar­dzo spraw­nie prze­pro­wa­dzo­nym pro­ce­sie sądo­wym. W pozwie sfor­mu­ło­wa­li­śmy rosz­cze­nie o usta­le­nie nie­waż­no­ści całej umo­wy kre­dy­tu powią­za­ne­go z fran­kiem szwaj­car­skim, któ­ra zosta­ła zawar­ta w 2008 r. z Polbank EFG (obec­nie Raif­fe­isen Bank Inter­na­tio­nal AG (S.A.). Umo­wa o kre­dyt hipo­tecz­ny była indek­so­wa­na do walu­ty obcej CHF, co ozna­cza, że pomi­mo okre­śle­nia w umo­wie kwo­ty kre­dy­tu w PLN i wypła­ty kre­dy­tu w PLN, wyso­kość zobo­wią­za­nia Kre­dy­to­bior­ców jest ewi­den­cjo­no­wa­na w CHF. Rów­nież spła­ta kre­dy­tu począt­ko­wo odby­wa­ła się w PLN, a następ­nie – po zawar­ciu anek­su umoż­li­wia­ją­ce­go spła­tę kre­dy­tu bez­po­śred­nio w walu­cie obcej – w CHF. Klau­zu­le prze­li­cze­nio­we umoż­li­wia­ją­ce ban­ko­wi doko­ny­wa­nie prze­li­czeń wypła­co­ne­go kre­dy­tu z PLN na CHF i spła­ca­nych rat z CHF na PLN nie zosta­ły indy­wi­du­al­nie uzgod­nio­ne, ponie­waż zosta­ły zawar­te w Regu­la­mi­nie kre­dy­tu hipo­tecz­ne­go udzie­la­ne­go przez Polbank EFG, któ­re­go treść – podob­nie zresz­tą, jak umo­wy kre­dy­tu – nie była indy­wi­du­al­nie nego­cjo­wa­na z Powodami.

W odpo­wie­dzi na pozew bank kwe­stio­no­wał zarów­no zawar­cie w Regu­la­mi­nie nie­do­zwo­lo­nych klau­zul prze­li­cze­nio­wych, jak też sku­tek ich bez­sku­tecz­no­ści, któ­ry pro­wa­dzi do nie­waż­no­ści kre­dy­tu w cało­ści. Bank sta­nął tak­że na sta­no­wi­sku, że Powo­do­wie mie­li świa­do­mość ryzy­ka kur­so­we­go zwią­za­ne­go z zacią­gnię­ciem kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do walu­ty obcej CHF oraz zaak­cep­to­wa­li to ryzy­ko, z czym nie moż­na było się zgo­dzić, bio­rąc pod uwa­gę sza­blo­no­wość oświad­czeń o akcep­ta­cji ryzy­ka kur­so­we­go pod­pi­sa­nych przez Kre­dy­to­bior­ców, jak też zapew­nień pra­cow­ni­ków ban­ku o sta­bil­no­ści kur­su walu­ty CHF i bez­pie­czeń­stwie całe­go kre­dy­tu. Powo­dom nie przed­sta­wio­no ani histo­rycz­nych danych obra­zu­ją­cych, jak kurs CHF kształ­to­wał się w prze­szło­ści, ani też symu­la­cji na przy­szłość, któ­re uzmy­sło­wi­ły­by im, jak zmia­na kur­su wpły­nie nie tyl­ko na wyso­kość raty kre­dy­tu, ale przede wszyst­kim na całe jego sal­do. Kre­dy­to­bior­com nie prze­ka­za­no tak­że infor­ma­cji, że sal­do kre­dy­tu może rosnąć w spo­sób nieograniczony.

W spra­wie prze­pro­wa­dzo­no jed­ną roz­pra­wę, w toku któ­rej prze­słu­cha­no Klien­tów Kan­ce­la­rii na oko­licz­no­ści zwią­za­ne z pro­ce­sem uzy­ski­wa­nia kre­dy­tu i infor­ma­cji, jakie im prze­ka­zy­wa­li pra­cow­ni­cy ban­ku odno­śnie cech kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do walu­ty obcej CHF. Sąd pomi­nął wnio­ski o prze­pro­wa­dze­nie dowo­du z opi­nii bie­głe­go sądo­we­go zgło­szo­ne przez obie stro­ny, uzna­jąc, że wyso­kość rosz­cze­nia Powo­dów w sto­sun­ku do ban­ku zosta­ła dosta­tecz­nie wyka­za­na doku­men­ta­mi załą­czo­ny­mi do pozwu.

Cie­ka­wost­ki procesowe:

✅ sąd wydał wyrok eks­pre­so­wo, ponie­waż po zale­d­wie 10 mie­sią­cach od wnie­sie­nia pozwu,

✅ w spra­wie odby­ła się tyl­ko jed­na roz­pra­wa, pod­czas któ­re Sąd prze­słu­chał Powodów,

✅ Sąd posta­no­wił pomi­nąć dowód z opi­nii bie­głe­go, ponie­waż wyso­kość rosz­czeń Kre­dy­to­bior­ców zosta­ła dosta­tecz­nie udo­wod­nio­na w pozwie i jego załącznikach,

✅ Sąd posta­no­wił pomi­nąć wnio­ski ban­ku o prze­słu­cha­nie świad­ków wska­za­nych w odpo­wie­dzi na pozew, ponie­waż świad­ko­wie ci nie bra­li udzia­łu w spo­tka­niach z Kredytobiorcami,

✅ Sąd nie uwzględ­nił zarzu­tu zatrzy­ma­nia pod­nie­sio­ne­go przez bank – w uchwa­le z dnia 19 czerw­ca 2024 r. (III CZP 31/23) Sąd Naj­wyż­szy wyklu­czył moż­li­wość sto­so­wa­nia przez ban­ki zarzu­tu zatrzymania.

Wyrok nie jest pra­wo­moc­ny, Bank wniósł o spo­rzą­dze­nie jego pisem­ne­go uza­sad­nie­nia, a następ­nie wywiódł ape­la­cję. Zwa­żyw­szy jed­nak na ukształ­to­wa­ną już w spra­wach kre­dy­tów powią­za­nych z walu­ta­mi obcy­mi linię orzecz­ni­czą, moż­na ze spo­ko­jem ocze­ki­wać, że sąd ape­la­cyj­ny potwier­dzi pra­wi­dło­wość wyro­ku usta­la­ją­ce­go nie­waż­ność umo­wy kre­dy­tu indek­so­wa­ne­go do CHF w całości.