Kancelaria uzyskuje dla swoich Klientów kolejny korzystny wyrok, pada następna umowa kredytu CHF Banku Millennium — XXVIII C 1445/22, wyrok z 9/10/2024

Dnia 9 paź­dzier­ni­ka 2024 r. Sąd Okrę­go­wy w War­sza­wie, XXVIII Wydział Cywil­ny, pod prze­wod­nic­twem SSO Ewe­li­ny Feli­sak-Sanoc­kiej, wydał wyrok w spra­wie o sygn. akt XXVIII C 1445/22, w którym:

- usta­lił nie­waż­ność umo­wy kre­dy­tu hipo­tecz­ne­go zawar­tej pomię­dzy Klien­ta­mi Kan­ce­la­rii, a Ban­kiem Mil­le­nium S.A. w 2007 roku,

- zasą­dził od Ban­ku Mil­len­nium S.A. na rzecz każ­de­go z Klien­tów Kan­ce­la­rii po 161 517,95 zł wraz z odset­ka­mi usta­wo­wy­mi za opóź­nie­nie liczo­ny­mi od dnia 7 stycz­nia 2023 r. do dnia zapłaty,

- odda­lił powódz­two w pozo­sta­łym zakresie,

- zasą­dził od Ban­ku Mil­len­nium S.A. na rzecz Powo­dów kosz­ty pro­ce­su, w tym kosz­ty zastęp­stwa procesowego.

XXVIII C 1445. 22 wyrok_z_dnia_09_10_2024_r_SO w Warszawie

Oma­wia­na spra­wa zosta­ła zaini­cjo­wa­na pozwem w stycz­niu 2022 r. Już w pozwie Kan­ce­la­ria zgło­si­ła rosz­cze­nie o usta­le­nie nie­waż­no­ści całej umo­wy kre­dy­tu fran­ko­we­go oraz o zwrot wpła­co­nych w wyko­na­niu tej nie­waż­nej umo­wy kwot, zgod­nie z obo­wią­zu­ją­cą teo­rią dwóch kon­dyk­cji. Bank w odpo­wie­dzi na pozew z maja 2023 roku zane­go­wał zasad­ność wszyst­kich rosz­czeń stro­ny powo­do­wej, kwe­stio­nu­jąc umiesz­cze­nie w umo­wie jakich­kol­wiek nie­do­zwo­lo­nych klau­zul prze­li­cze­nio­wych nawet tych o nume­rach 3178 i 3179, a tak­że wska­zu­jąc na brak inte­re­su praw­ne­go Kre­dy­to­bior­ców w doma­ga­niu się usta­le­nia nie­waż­no­ści całej umo­wy kre­dy­tu powią­za­ne­go z fran­kiem szwajcarskim.

W dal­szej kolej­no­ści Kan­ce­la­ria zło­ży­ła w lip­cu 2023 r. wnio­sek o zabez­pie­cze­nie postę­po­wa­nia poprzez zawie­sze­nie obo­wiąz­ku Kre­dy­to­bior­ców do dal­szej spła­ty rat kre­dy­tu. Sąd nie­ste­ty odda­lił wnio­sek stro­ny powo­do­wej, stąd na decy­zję Sądu wnie­sio­no zażalenie. 

Pozwa­ny bank pod­niósł tak­że zarzut zatrzy­ma­nia, jed­nak­że bio­rąc pod uwa­gę sta­no­wi­sko wyra­żo­ne w tym zakre­sie przez TSUE zarów­no w grud­niu 2023 r. ws. C‑28/22, jak też w maju 2024 r. ws. C‑424/22, a tak­że uchwa­łę Sądu Naj­wyż­sze­go ws. III CZP 31/23 nie było już wąt­pli­wo­ści, że zarzut ten nie zosta­nie przez Sąd uwzględ­nio­ny. TSUE i SN bowiem wyklu­czy­ły moż­li­wość powo­ły­wa­nia się przez ban­ki na zarzut zatrzy­ma­nia, ponie­waż sto­so­wa­nie tego zarzu­tu w pro­ce­sach fran­ko­wych jest nie­zgod­ne z prze­pi­sa­mi unij­nej dyrek­ty­wy kon­su­menc­kiej. Dodat­ko­wo nawet uwzględ­nie­nie zarzu­tu zatrzy­ma­nia nie powin­no skut­ko­wać pozba­wie­niem kon­su­men­ta pra­wa do odse­tek usta­wo­wych za opóźnienie.

W spra­wie odby­ło się kil­ka roz­praw. Pod­czas pierw­szej z nich Sąd prze­słu­chał Klien­tów Kan­ce­la­rii na oko­licz­no­ści zwią­za­ne z pro­ce­sem uzy­ski­wa­nia kre­dy­tu, nato­miast na kolej­ne ter­mi­ny wzy­wa­ni byli świad­ko­wie, któ­rzy się nie sta­wia­li, stąd Sąd osta­tecz­nie pomi­nął wnio­sek Ban­ku o ich prze­słu­cha­nie. Sąd posta­no­wił pomi­nąć z uwa­gi na jego nie­przy­dat­ność tak­że wnio­sek o prze­pro­wa­dze­nie dowo­du z opi­nii bie­głe­go sądo­we­go, wska­zu­jąc, że prze­pro­wa­dze­nie tego dowo­du przy­czy­ni­ło­by się do prze­dłu­że­nia postę­po­wa­nia i nie wyja­śni­ła­by oko­licz­no­ści istot­nych dla spra­wy. Osta­tecz­nie w dniu 9 paź­dzier­ni­ka 2024 r. zapadł korzyst­ny w cało­ści dla Klien­tów Kan­ce­la­rii wyrok.

Cie­ka­wost­ki procesowe:

✅ W spra­wie odby­ły się aż 4 roz­pra­wy i publi­ka­cja wyro­ku, któ­ry zapadł po 30 mie­sią­cach od wnie­sie­nia pozwu,

✅ Sąd nie uwzględ­nił zgło­szo­ne­go przez bank zarzu­tu zatrzy­ma­nia opie­ra­jąc się na roz­strzy­gnię­ciu Try­bu­na­łu Spra­wie­dli­wo­ści z dnia 14 grud­nia 2023 r. (C‑28/22) oraz z 8 maja 2024 r. (C‑424/22) oraz uchwa­le SN z 19 czerw­ca 2024 r. (III CZP 31/23),

✅ Sąd pomi­nął wnio­ski stron o prze­pro­wa­dze­nie dowo­du z opi­nii bie­głe­go sądo­we­go, a tak­że wnio­sek ban­ku o prze­słu­cha­nie świad­ków, pra­cow­ni­ków banku,

✅ Sąd w toku postę­po­wa­nia sądo­we­go nie­ste­ty nie udzie­lił Klien­tom Kan­ce­la­rii zabez­pie­cze­nia – na decy­zję sądu zosta­ło zło­żo­ne zaża­le­nie do Sądu Ape­la­cyj­ne­go w Warszawie.

Wyrok w opi­sa­nej spra­wie nie jest prawomocny.