Frankowicze niechętnie zawierają ugody z BNP Paribas, częściej pozywają i wygrywają w sądach nieważność umów CHF.

Nie­chęt­ny począt­ko­wo BNP Pari­bas, pod koniec 2021 roku zde­cy­do­wał się zapro­po­no­wać Fran­ko­wi­czom wła­sny, pilo­ta­żo­wy for­mat ugód. Jego przy­czy­ną była oczy­wi­ście szyb­ko rosną­ca licz­ba pozwów o usta­le­nie nie­waż­no­ści umów „kre­dy­tów fran­ko­wych”. Bank nie przy­chy­lił się do pomy­słu KNF i nie wdro­żył pro­gra­mu ugód w kształ­cie okre­ślo­nym przez Prze­wod­ni­czą­ce­go KNF. Praw­do­po­dob­nie speł­nie­nie warun­ków ugód okre­ślo­nych przez KNF był­by dla ban­ku za dużym obcią­że­niem. War­tość port­fe­la kre­dy­tów powią­za­nych z CHF na 30 czerw­ca 2022 r. wyno­si­ła 4,4 mld zło­tych, a skła­da­ją się na nie­go umo­wy kre­dy­tu budow­la­ne­go prze­ję­te w wyni­ku fuzji z Ban­kiem Gospo­dar­ki Żyw­no­ścio­wej, jak rów­nież umo­wy fran­ko­we daw­ne­go For­tis Bank Polska.

Według danych aktu­al­nych na dzień 5 sierp­nia 2022 roku, bank zapro­po­no­wał zawar­cie ugód 3 960 wybra­nym klien­tom, z cze­go 890 zaak­cep­to­wa­ło warun­ki poro­zu­mie­nia, ale jed­no­cze­śnie tyl­ko 665 pod­pi­sa­ło ugo­dy. Co istot­ne bank poin­for­mo­wał, że indy­wi­du­al­ne nego­cja­cje pro­wa­dzi głów­nie z klien­ta­mi, z któ­ry­mi pozo­sta­je już w spo­rze praw­nym oraz z tymi, co do któ­rych ist­nie­je duże praw­do­po­do­bień­stwo wej­ścia na ścież­kę sądo­wą. Moż­na zatem przy­jąć, że jedy­nym argu­men­tem, któ­ry skło­ni Bank do wyj­ścia z pro­po­zy­cją ugo­do­wą, jest skie­ro­wa­nie do sądu pozwu o unie­waż­nie­nie umo­wy kre­dy­tu fran­ko­we­go lub jej odfrankowienie.

Bank BNP Pari­bas wybra­nym kre­dy­to­bior­com fran­ko­wym zapro­po­no­wał prze­kształ­ce­nie kre­dy­tu fran­ko­we­go w zło­to­wy z opro­cen­to­wa­niem na pod­sta­wie staw­ki WIBOR oraz nie­znacz­ną obniż­kę sal­da zadłu­że­nia – z uzy­ska­nych w pro­wa­dzo­nych przez Kan­ce­la­rię spra­wach wyni­ka, że punk­tem wyj­ścia nego­cja­cji była pro­po­zy­cja zmniej­sze­nia sal­da kre­dy­tu o zale­d­wie ok. 20 pro­cent. Zwa­żyw­szy jed­nak na rosną­cy sta­le WIBOR, ofer­ta ban­ku BNP Pari­bas nie jest w ogó­le kon­ku­ren­cyj­na w sto­sun­ku do tego co moż­na uzy­skać w wyni­ku postę­po­wa­nia sądo­we­go. Korzy­ści finan­so­we z unie­waż­nie­nia umo­wy fran­ko­wej wie­lo­krot­nie prze­wyż­sza­ją zyski z poten­cjal­nej ugo­dy z ban­kiem BNP Paribas.

Kre­dy­to­bior­cy posia­da­ją­cy umo­wy zawar­te z daw­nym BGŻ lub For­tis Bank nie mają więc inne­go wyj­ścia, jak pozwać Bank, nawet jeśli postę­po­wa­nie mia­ło­by się zakoń­czyć ugo­dą, ponie­waż w innym wypad­ku nie mogą liczyć na jaką­kol­wiek pro­po­zy­cję ugo­do­wą od BNP Pari­bas. Przed­sta­wia­jąc sytu­ację Ban­ku w licz­bach, z uwzględ­nie­niem spraw zakoń­czo­nych pra­wo­moc­ny­mi wyro­ka­mi, kre­dy­to­bior­cy z BNP Pari­bas wyto­czy­li łącz­nie 3.016 powództw doma­ga­jąc się unie­waż­nie­nia umo­wy kre­dy­tu CHF lub odfran­ko­wie­nia, a łącz­na war­tość docho­dzo­nych przez nich rosz­czeń się­gnę­ła na koniec czerw­ca br. kwo­ty 1.228,72 mln zł, wobec 858,03 mln na koniec grud­nia 2021 r.

Rów­nież Klien­ci naszej Kan­ce­la­rii, któ­rzy zde­cy­do­wa­li się wyto­czyć w kwiet­niu 2021 r. spra­wę prze­ciw­ko BNP Pari­bas o unie­waż­nie­nie umo­wy zawar­tej z daw­nym For­tis Bank, po roku od zaini­cjo­wa­nia postę­po­wa­nia sądo­we­go otrzy­ma­li pro­po­zy­cję zawar­cia ugo­dy. Przed­sta­wio­ne przez Bank warun­ki były zde­cy­do­wa­nie korzyst­niej­sze od przy­to­czo­nych powy­żej, pro­po­no­wa­nych innym kre­dy­to­bior­com, któ­rzy zde­cy­do­wa­li się na pro­ces sądowy.

Zało­że­nia zapro­po­no­wa­nej ugo­dy sta­no­wi­ły, iż  stro­ny doko­na­ją prze­wa­lu­to­wa­nia na PLN aktu­al­ne­go zadłu­że­nia z tytu­łu tzw. kre­dy­tu fran­ko­we­go, a następ­nie doko­na­ją umo­rze­nia czę­ści kre­dy­tu, co będzie odpo­wia­da­ło sytu­acji, jak­by kre­dyt został prze­wa­lu­to­wa­ny po kur­sie oscy­lu­ją­cym w gra­ni­cach 2 CHF/PLN. Dodat­ko­wo zapro­po­no­wa­no zasto­so­wa­nie zmien­nej sto­py pro­cen­to­wej opar­tej na wskaź­ni­ku refe­ren­cyj­nym WIBOR 3M (zmien­ne­go w okre­sie kre­dy­to­wa­nia) i mar­ży w wyso­ko­ści 0,9900 % (sta­łej w okre­sie kre­dy­to­wa­nia) lub sta­łą sto­pę pro­cen­to­wą w wyso­ko­ści 5,95% do koń­ca okre­su kre­dy­to­wa­nia. Porów­nu­jąc więc powyż­sze warun­ki z ogól­ny­mi zało­że­nia­mi ugód ofe­ro­wa­nych Fran­ko­wi­czom, Klien­ci Kan­ce­la­rii po prze­pro­wa­dzo­nych nego­cja­cjach uzna­li, że usta­lo­ne warun­ki poro­zu­mie­nia są dla nich korzyst­ne i byli goto­wi zakoń­czyć spór z ban­kiem ugo­do­wo. Bank jed­nak pomi­mo zaak­cep­to­wa­nia przez Kre­dy­to­bior­ców warun­ków poten­cjal­nej ugo­dy, nie sfi­na­li­zo­wał roz­mów ugo­do­wych, w związ­ku z czym wyro­kiem z dnia 6 kwiet­nia 2022 r. Sąd Okrę­go­wy w War­sza­wie uznał umo­wę kre­dy­tu za nie­waż­ną w cało­ści i zasą­dził od Ban­ku kwo­ty 73.709,72 CHF oraz 185,89 zł. O powyż­szym szyb­ko uzy­ska­nym i korzyst­nym wyro­ku mogą Pań­stwo prze­czy­tać tutaj

Zmia­na sta­no­wi­ska Ban­ku może pro­wa­dzić do uza­sad­nio­nych wąt­pli­wo­ści odno­śnie inten­cji Ban­ku w pro­po­no­wa­niu zawar­cia ugód, a tak­że jego rze­tel­no­ści i wia­ry­god­no­ści. Wyda­je się bowiem, że sko­ro Bank wycho­dzi z pro­po­zy­cją ugo­dy, a po nego­cja­cjach stro­ny usta­la­ją satys­fak­cjo­nu­ją­ce warun­ku, to zawar­cie ugo­dy powin­no być już tyl­ko for­mal­no­ścią. Tym­cza­sem Bank BNP Pari­bas bez żad­ne­go uza­sad­nie­nia wyco­fał się z pro­po­zy­cji ugo­do­wej, co sta­wia go ponow­nie z nie­ko­rzyst­nym świe­tle, pozwa­la­jąc posta­wić w wąt­pli­wość rze­czy­wi­ste inten­cje Banku.

Powyż­szy przy­kład dosko­na­le obra­zu­je, że wyłącz­nie wyto­cze­nie postę­po­wa­nia sądo­we­go może skło­nić Bank do pod­ję­cia jakich­kol­wiek roz­mów ugo­do­wych, ale nawet doj­ście do poro­zu­mie­nia w kwe­stii ugo­dy, nie prze­są­dza jesz­cze o tym, że stro­ny taką ugo­dę zawrą. Zarów­no umo­wy fran­ko­we dane­go For­tis Bank Pol­ska, jak i Ban­ku BGŻ zawie­ra­ją licz­ne, poważ­ne wady praw­ne, któ­re pozwa­la­ją uzy­ski­wać kre­dy­to­bior­com korzyst­ne wyro­ki, bowiem sądy unie­waż­nia­ją takie umo­wy kre­dy­tów deno­mi­no­wa­nych w CHF. Nie­za­leż­nie od tego war­to ponow­nie pod­kre­ślić, że skut­kiem wygra­nej spra­wy sądo­wej, jest usta­le­nie nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu CHF i zasą­dze­nie zwro­tu wszyst­kich uisz­czo­nych kwot, któ­re tak jak w uzy­ska­nym przez Kan­ce­la­rię wyro­ku mogą być znacz­ne. Kre­dy­to­bior­cy na takim roz­strzy­gnię­ciu zysku­ją finan­so­wo wie­lo­krot­nie wię­cej, niż zyska­li­by wsku­tek zawar­cia ugo­dy, tak jak Klien­ci Kan­ce­la­rii w opi­sy­wa­nej spra­wie. Wyrok nie jest pra­wo­moc­ny, bank zło­żył apelację.